Ad:Laura Eloise
Soyad:McNéil
Rp yaşı: 1
Neden bu meslek: Aynı anda yüksek derecede cesaret, bilgi, zeka ve sihir yeteneği gerektiren çok zor ama çok saygın ve tüm bunlara değecek bir meslek Seherbazlık. Sadece seçkin ve gerçekten olağanüstü cadı ve büyücülerdir Seherbazlar.
Örnek Rp:
Gecenin sessizliğini bozan ayak sesleri, küçük köye doğru yaklaşıyordu. Bu seslerin, bir kadından geldiği çok açıktı.Paldır küldür ve aceleci yürüşüne rağmen, seslerdeki narinlik barizdi.Küçük köyün üstüne karanlık ve sis çökmüştü.Kadının alçak topukları yerdeki ince buz tanelerini aceleyle eziyordu. Siyah pelerininden asasını çıkarıp kadife eldivenle kaplı ince ellerinde hazır tutmaya başladı. Sisin ve soğuğun neyin işareti olduğunun bilincindeydi. Mümkün olduğunca hızlı ve asası hazır, yoluna devam etti.
Köyün girişindeki bakımsız ama büyük ev, hemen dikkat çekiyordu. Köyün diğer küçük, sevimli evlerine apaçık bir tezatla, onlardan çok farklı olduğunu gösteriyordu. Hızlıca yürüyen cadı, evin alçak bahçe kapısını usulca itti. Bahçeyi hızlı hızlı geçip kapıya gelince, kapıyı çalmadı. Sadece asasını yavaşça kapıya dokundurdu. Kapı, sessizliği yaran yüksek bir gıcırtıyla açıldı.Işığa doğru adım atan kadın; siyah pelerinin başlığını açtı.
Etrafındaki birçok büyücü ve cadının önünde, kadın sapsarı uzun saçlarını ve narin, güzel yüzünü gösterdi.Karanlığın içindeki bir büyücü, fısıldarcasına konuştu.
“Hoş geldin, Elizabeth.Biz de seni bekliyorduk….”
Elizabeth, biraz önceki gergin tavırlarını bir kenara bırakmıştı, oldukça rahat hareketlerle pelerinini ve eldivenlerini çıkarmaya başladı. Çivit mavisi çok şık bir cadı cüppesi giymişti. Platin renkli uzun saçları, beyaz teni ve delici siyah gözleriyle, Elizabeth çok güzeldi. Karanlığın içinde kaybolmuş bir koltuğa pelerinini attı.Bu, onun buraya ilk ziyareti olmadığını açıkça gösteriyordu. Cüppesini düzeltirken, biraz önceki büyücü tekrar konuştu:
"Gelirken fazla sıkıntı çekmedin ya?..”
“Hayır, Jhon. Asam yanımdaydı, ve tetikteydi.” Zarif bir gülümsemeyle ateşin başındaki koltuklarda oturan 10 kadar cadı ve büyücünün yanına gitti ve kendine bir koltuk yarattı. Herkes ona hayran hayran bakıyordu.
“Bu arada,ruh emicilerin bu köyde ne işi olduğunu merak ettim.Acaba bilgisi olan var mı?” dedi alayla Elizabeth.
"Ah…Elbette.Senin gibi zeki bir cadının bunu hemen anlamasına şaşırmamalıyım.Aslında, toplanma sebebimiz tam olarak bu.Ben de bunu açıklamak için senin gelmeni bekliyordum.”
“Nasıl yani?” diye şaşkınlıkla sordu bir cadı. Kızıl ve kısacık saçları vardı. Ellerine siyah ve yırtıkları olan eldivenler giymiş, kısa ve ince asasını sıkıca kavramıştı.
“Evet, köyün durumu çok kötü. Ruh emiciler köyü işgal etmiş durumda. Karanlık Lord ve müritleri her tür korkutma yöntemini uyguluyor.Köylülerin sihre karşı kendilerini savunmaları –bildiğiniz gibi- imkansız.Şimdiden ruh emici öpücüğüne maruz kalıp ölenler oldu.”
Jhon, etrafındakilerin tepkisini ölçmek ister gibi duraksayıp hepsini tek tek süzdü. Son olarak Elizabeth’de durdu ve konuşmanın geri kalanını onun gözlerine bakarak devam ettirdi.
“Bu olağanüstü durumda, Yoldaşlık benim evimi üs olarak kullanma kararı aldı. Biz de görevlendirilenleriz. Şimdi, gidip de ölüm yiyenlerle canı pahasına mücadele etmeyi istemeyenler lütfen el kaldırsın.”
Mırıltılar yükseldi.Elizabeth, boş ve soğuk gözlerle yer döşemesini inceliyordu. Birkaç gergin dakika sonunda, kimse elini kaldırmamıştı. Jhon tekrar konuştu:
“Ben de öyle düşünmüştüm. Pekala, gidelim öyleyse.”
Kızıl kısa saçlı cadı hemen fırladı. İnceydi ve kısa boyluydu.Giyimi çok salaş, ama çok hoştu. Gözlerinden ateşler saçıyordu. Asasını sımsıkı kavramış olan elini dosdoğru ileri uzatıp kapıdan hışımla fırladı. Diğerleri de arkasından devam etti. Geride sadece Elizabeth ve Jhon kalmışlardı.Elizabeth, narin hareketlerle yerinden kalktı. Jhon’a doğru döndü ve delici bakışlarıyla baktı ve hızla yarı açık kapıya yöneldi. Kapıdan çıkarken asası hazırdı ve tükürürcesine söylendi:
‘Zavallı Muggle’lar!…Hiç yoktan hayatlarını kaybediyorlar.Bu bizim savaşımız, onların değil..’
Son söylediğini bir kez de geceye olanca gücüyle haykırdı.
“Bu bizim savaşımız!Onların değil! Gücünüz yetiyorsa bizim karşımıza çıkın,sizi korkaklar!”
Arkadan güçsüz bir ses duydu.Elizabeth’in cesur ve korkusuz sesine ne kadar da zıttı.
“Kendine dikkat et, olur mu Elizabeth?...”
Elizabeth hafifçe gülümsedi.
“Elbette,Jhon….Elbette…”
Uçları ışıklı birçok asaya, Elizabeth’inki de katıldı.
Not:Başka bir sitede kullandığım Rp'dir.
Konu: Seherbaz Alımları 
Çarş. Tem. 15, 2009 6:22 pm
