---Kuytu Köşe---

Konu: ---Kuytu Köşe--- Cuma Mayıs 16, 2008 11:18 pm

Burası uygun bir yerdi. Evet kesinlikle, karanlık ve eziklerden uzaktı. Buda enerji veriyordu işte... Göl sanki büyük bir deniz gibi dalgalarını vuruyordu küçük köprüye. Sanki zincirlerini koparmak istiyormuş gibi. O bile isyan ediyordu böyle bir hayata. Aslında hayatı zorlaştıran çırpınmak değil miydi? Çırpınırken daha da batarsın, batarsın ve yok olursun. Halbu ki bunun yerine en baştan doğruyu bulmak daha doğru olmaz mı? Tabii ki evet... Derslere girmek istemiyordu Dakota. Nedeni basitti. Bu aralar üstünde bir durgunluk vardı. Eskisi gibi kötü kahkahalar atıp milletin moralini bozmuyordu. Kendine çok kızıyordu tabii bu yüzden. Arkadaşlarıda tabii. Ama artık onlar yoklardı. Çünkü buraya gelince hepsi geride kalmıştı. Ne kadar güzel günler geçirmişlerdi halbu ki. Hepsi şu okul yüzünden eski bir anı olarak kalmıştı. Dakota derslere girmiyordu, aslında bir ara girmişti. Sınıfın ne kadar geride kaldığını ne kadar eski şeyler işlediğini görünce kendini 5 yaşında ki çocuk gibi hissetmişti. Buda çok sinir ediciydi doğrusu...

Bir ağaç kovuğuna girmişti. Saklanırcasına etrafını izliyordu. Sıkıntıdan ne yapacağını bilememişti. Ama çözüm tükenmezdi onda. Hemen çantasından Ipod'unu çıkardı ve her zaman derdine çare olan şarkılarını dinlemeye koyuldu. Bu ona terapi gibi geliyordu. Annesine mi benziyordu bu huyunda bilinmez. Gerçi pek onun kuylarını da çözememişti ya... Annesi çok gizemli ve güzel bir kadındı. Yani bütün erkelerin ağzını sulandıran tipten. Bu nedenle babasını çok şanslı bir adam olarak görüyordu. Onun yatıp kalkıp Tanrı'ya şükranlarını iletmesi gerekiyordu. Aslında bu kadar da abartılacak bir şey değildi... Babası da annesine yakışıyordu hani. Oda onun kadar yakışıklı ve zekiydi... Hemde kötü... Başka ne isterlerdi ki?

Dakota aklında bir sürü düşünce barındırmasından kendini bitkin hissediyordu. Zeki olmakta zordu. Her gördüğü şeyi takıp aklına incelemeye alıyordu. Ne kadar zor bir hayatı vardı bu kızın? Aslında herkes onun hayatına sahip olabilmek için can atardı. Neden ap açık ortada... Onun gibi özellikleri olan bir insan başka ne isterdi ki? Ama o her zaman daha fazlasını isterdi. Ailesi tarafından pohpohlanarak büyütülmüştü çünkü... Buda dezavantajdı belki ama Dakota'ya göre değil...

Yağmurun bastırmasıyla herkes acele acele bir yerlere kaçıyorlardı. İnsanoğlu böyleydi işte... Yağmuru severlerdi ama nedense ondan kaçarlardı. Ne acayip yaratıktı onlar?.. Ama kendisini üstün kılan bir özellikti bu. Her özelliği üstündü... Sadece bu mu? Ağacın kovuğu onun ıslanmasına engel olmuştu. Akıllı kızdı işte. Yağmur yağacağı belliydi. Müziğe eşlik ederek insanların sesini duymamaya çalışıyordu. Geveze geveze... Ne konuşuyorlardı bu kadar? Yağmur sayesinde hepsinin saçma konuşmaları kesilmişti. "İyi ki böyle bir zekam var... İyi ki farklı ve sinsiyim..." Yağmuru izlemeye ve müziği dinlemeye devam ederken aklından bunları geçirmişti.

Misafir

Draco , Hogwarts'ı kafasında , hiç de şimdiki gibi hayaletmemişti . Onun kafasında mugglelardan doğma öğrenciler , melez olduğunu gururla arkadaşlarına anlatan insanlar yoktu . Öyle ki Slytherin binasında bile birkaç muggle düşkünü öğrenci gördüğünü söyleyebilirdi . Bunları gördükçe midesi bulanıyor , sinirleri daha da geriliyordu . Özellikle Gryffindorlu öğrencilerden nefret ediyordu . Onların yüzlerinde küçük bir gülümseme yakalaması bile onlardan iğrenmesi için yetiyorda artıyordu bile .

Yatakhanede oturmaktan sıkılmıştı artık . Ayrıca çok da acıkmıştı . Saatine baktığında yemek saatinin geldiğini görünce rahatladı . Yatağından kalkıp büyük salona doğru yöneldi . Büyük salona girdiğinde herzamanki gibi dört uzun masa önünde duruyor , büyüyle havada kalması sağlanmış mumlar salonu aydınlatıyordu . Buraya kadar sorun yoktu . Herşey gayet iyiydi . Tabii Gryffindor masasına gözünün kaymasıyla sinirleri yine son nokta gerilmişti . Salak Gryffindorlu öğrencilerden biri yine kendini kaptırmış melez ailesini övüp duruyordu . Bu da yetmiyormuş gibi yanında duran diğer Grryffindorlu arkadaşları onu hayranlıkla izliyor , kahkahalar atıyordu . Draco , midesinin bulandığını hissederek Slytherin masasının sonuna kadar ilerleyip boş bulduğu bir yere oturdu . Birkaç dakika sonra karnı tamamen doymuştu . Ama siniri hala geçmiş değildi . Çünkü hala Gryffindor masasından gelen kahkahaları duyabiliyordu .

Sinirli bir şekilde Slytherin masasından kalktı Draco . Hogwarts da hergünü böyle mi geçecekti acaba . Pis bulanıklara ve kanıbozoklara sinirlenerek ... Adımlarını hızlandırmıştı . Bir an önce bu iğrenç insanlarla dolu yerden uzaklaşmalıydı . Tam büyük salonun kapısından çıkacaktı ki biriyle kafakafaya çarpıştı . Zaten sinirleri yeterince gergindi . Bu olaydan sonra artık patlama noktasına gelmişti .

'' Önüne baksana be kardeşim . Beni öldürmeye mi niyetlendin yoksa ? ''

Karşısındaki Gryffindorlu bir kızdı . O özür dilemeye çalışırken Draco ona bağırıp çağırmıştı işte . Kız ağlamaklı bir şekilde yanından koşup gitmişti . İşte bu Draco'nun moralini biraz yükseltmişti . Ama hala siniri geçmiş değildi . Hemen göl kenarına gitmeye karar verdi . PEk arkadaşı yoktu bu şatoda . Göl onun tek arkadaşı olmuştu burda . Araziye çıktığında yağmurun yağdığını farketti . Bu umrunda değildi . Göle gidip mis gibi kokusunu içine çekmek , rahatlamak istiyordu . Yağmura aldırmadan göle doğru yöneldi .

İşte gelmişti göl tüm ihtişamıyla karşısında duruyordu . Bunu görmek bile biraz olsun rahatlatmıştı onu . Hatta yapmurun iyi geldiğini bile söyleyebilirdi . Bu sayede üstüne bulaşmış kirlerden arınmış gibi hissediyordu şimdi kendini . Etrafta kimsecikler yoktu . En sevindiği şeyde bu olmuştu işte . Aptal melezleri görmekten bıkmıştı gün boyunca .

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- C.tesi Mayıs 17, 2008 7:35 pm

Kiki etrafta koşarak kaçışanlar bulanıkları izlerken daha da tiksiniyordu onlardan. Savaşlar bir an önce başlasa ne güzel olurdu. Ö.Y'lerin savaş hakemi acaba kimdi? Yeni öğrenmişti Ö.Y bir Müdire yardımcısı olduğunu. Buda hoşuna gitmişti tabii. Şüphesi yoktu aslında okulda Ö.Y'lerin hakimiyetinden, ama büyük bir yönetici olursa havaları daha yüksek olurdu. Ortada kimsecikler yoktu. Sadece Kiki kalın bir polarla ağaç kavuğunda duruyordu. Bir an sıkılmıştı. Zaten Ipod'unun pili de bitmişti. Yapacak bir şeyi yoktu ve oda şatoya ilerlemeyi planlıyordu. Kovuktan çıktı. Ipod'u çebine atıp yürümeye başladı. Yağmurda yürümek güzeldi. Çünkü o ezik değildi ve bundan bu yüzden hoşlanıyordu belkide... Hoşlandığı diğer şey... Yağmurun altında yürürken Ipod'a gerek duymadan muhteşem sesiyle şarkı söylüyordu. Ama laylaylomlu değil tabii. Öyle bir şarkı söylediği düşünülemezdi bile. Çok komik olurdu. Tıpkı ezikler gibi.

"Haha!"

Aklından ne kadar güzel planlar geçiyordu. Ama uygulamak için savaşı beklemek zorundaydı. Her türlü taktiği biliyordu bu konuda. Babası usta bir asa kullanıcısıydı. Hemde Snape ile dostlardı. Onun kadar hızlıydı bu konuda babası. Ondan bir çok kez ders almıştı. Karşısına çıkacak kişinin bir müdür olması gerekirdi. O kadar hızlı davranırdı. Çok avantajı vardı bu kızın. Tabii içinde ki cevheride herkes çıkaramazdı. Bir kişi vardı aslında bunu yapabilecek... Oda...

"O hayır!"

Onu görmüştü. İstemedende olsa bağırmıştı. Onu farketmemişti Draco. Ama burada ne işi vardı? Kayıtını Durmstrang'a aldıracağını söylemişti. Hemde yeni gelmişken... Belkide Kiki'nin düşündüğü şeydi. Vazgeçmişti belkide. Kiki elini ağzına götürdü. İstemeden bağırması onun aleyhine bir sonuç doğurmamıştı. Ama kim bilir belki de her an bir şeyler olabilir, Draco onu farkedebilirdi. Kiki onunla konuşurdu aslında. Konuşmakta istiyordu. Her şeye yeniden başlamak... Ama bir daha üzülmek istemiyordu. Belkide bu duygudan kaçıyordu. Ama tek bir gerçek vardı ki... Oda Draco'yla duygusuz biride olsalar birbirlerini çok sevmeleriydi. Ama bir gerçek daha vardı ki kötülük aşka engeldi... Biraz durmuştu. Üstünde ki şoku atlatamamıştı. Yağmurun ince ince çiselemesi çok fazla ıslanmamasını sağlamıştı. Ama daha fazla durursa sırıl sıklam olacaktı... Kendini şöyle bir sarstı ve hızlı adımlarla yürüdü. Bir yandan da Draco'ya bakıyordu. Önüne bakmaması felaketi olacaktı...

"Ahhh!"

Misafir

Draco gölün sesine dalıp gitmişti . Arkasından gelen sesle irkildi birden . Dönüp arkasına baktığında yüreği ağzına geldi bir an . Kiki herzamanki güzelliğiyle karşısında duruyordu . Daha doğrusu pek de karşısında denemezdi . Çünkü şimdi boylamasına yere yığılmış durumdaydı . Galiba ayağı birşeye takılmıştı . Başkası olsa gülmekten kırıkırdı ; ama şimdi kendisi yere düşmüşcesine bir acı hissediyordu .

Hemen yanına koşup yavaşça kaldırdı onu yerden . Sanki en ufak bir dikkatsizlikte kırılacakmış gibi tutuyordu onu kolundan . Onu görmeyeli bayağı oluyordu . Bu sürede gerçekten de çok özlemişti onu . Hayatta seviyorum dediği nadir insanlardan biriydi o . Şimdi Kiki tamamen ayağa kalkmış , tam göz hizasına gelmişti . Gözleri onun gözlerini yakaladı bir an . Herzaman hayran kaldığı gözlere . Sonunda konuşması gerektiğini hissetti . Sesini mümkün olduğunca kibar bir tonda ayarlamıştı .

'' Bişeyin yok ya canım ? Bir yerin acıyorsa hemen revire gidelim ? ''

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- Paz Mayıs 18, 2008 10:47 am

Kiki ilk hatasını yapıp yere uzanmıştı. Şimdi her şey için çok geçti. Draco onu görmüştü malesef... Onun görmemesi için ne kadar uğraşsada boşa gitmişti çabaları. Onunla tekrar yüzleşmek çok acı verici bir durum olurdu. Olmuştu da... Göz göze geldiklerin eskisi gibi sevdiği anlaşılıyordu Draco'nun Kiki'yi. Tabii Kiki'nin de Draco'yu... Belkide Kiki için vazgeçmişti gitmekten. Ama olmazdı, Draco hiç bir zaman aşka yanaşan biri değildi. Bu ona tersti. Hep öyle gözükmüştü Kiki'nin gözüne... Ama kim bilebilirdi ki onunda için azıcıkta olsa o duygudan bulunduğunu.

"Şey... H-hayır, yok bir şeyim."

Draco onun çizilmiş alnına dokunmuştu. Kiki istemedende olsa yüzünü buruşturmuştu. Acıyordu ama belli etmemesi gerekiyordu. Şimdi bir de revir çıkmamalıydı başına. Oradan ayrılması gerekiyordu ama öyle kaçar gibi hemen gitmekte olmazdı. Draco'yla hiç bir şey yaşanmamış gibi davranması gerekiyordu. Eskileri hatırlayarak tekrar üzülemezlerdi.

Misafir

İşte yine karşısında duruyordu Kiki . Herzamanki güzelliği ve çekiciliğiyle . Ondan ayrılmak ölüm gibi gelmişti Draco'ya . Ama aşk eğer Ölüm Yiyensen kabul edilemiyecek bişeydi . Bu seçimi yapmak onun için gerçekten çok zordu . Kötülük ve gücü mü sevdiği kızın yanında olmayı mı seçmeliydi . Bu soruların cevabını hala bulamamıştı . O yüzden Kiki'den bir süre uzaklaşmak istemiş ama onu düşünmediği bir tek gün bile olmamamıştı .

Sonunda yine Hogwart'da ve Kiki'nin yakınındaydı işte Draco . Şu an için buna pişman değildi . Onu yeniden karşısında görmek herzamanki gibi heyecanlandırmıştı onu . Ama Kiki sanki yanından uzaklaşmak için fırsat kolluyor ısrarla ona bakmamakta diretiyordu . Sonunda Draco dayanamayıp konuşmaya başladı .

'' Gitmek istiyorsan gidecilirsin Kiki . Seni burda zorla tutamam . Ama ben tekrar herşeyin eskisi gibi olmasını tercih ederdim . Yeniden senin gözlerine doyasıya bakmayı isterdim . ''

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- Ptsi Mayıs 19, 2008 10:15 am

Kiki bu sözler karşısında söyleyecek bir şey bulmakta zorlanıyordu. Demek Draco hala seviyordu onu. Ama nasıl olurda bunu dışa vurabilmişti. O hiç bir zaman gerçek duygularını söyleyen biri değildi. Hiç bir zaman sevdiğini söylemezdi Kiki'ye... Ama Kiki'siz geçen günlerinde onu özlemiş olmalıydı. Aslında Kiki'de özlememiş değildi ama susmayı tercih ediyordu. Bu Ö.Y kurallarında çiğnediği ilk kuraldı. Aşk... Eğer diğerleri bunu öğrenirse belki ailesi tarafından Ceza bile alabilirdi. Duygularına sahip çıkması aşık olmaması için hep annesinden öğüt almıştı. Ne kadar saçmaydı bu? Annesi ve babası nasıl evlenmişlerdi o zaman? Nasıl hala birlikte olabiliyorlardı? Sanki onlar hiç birbirlerinden hoşlanmamışlar, sanki hiç sevmemişlerdi... Onlarda yaşamışlardı bu duyguları ama söylemiyorlardı işte. Nedeni basitti, onlar hiç bir zaman hatalarını kabullenmezlerdi.

Kiki uzun bir düşünme sürecine girmişti sanki. Draco'ya bakmamakta diretiyordu. Ama bu konuda pek çok kez başarısız oluyordu. En zayıf noktasıydı işte Draco... Onunla ilgili hiç bir şeyde umursamaz davranamıyordu. Ama bir yandan da kızıyordu kendine... Hani o gerçek bir ölüm yiyendi? Hani bütün bütün kurallar onun ilkesi gibiydi? Sadece ölüm yiyenliğe adamıştı Draco'suz kendini... Yapacak başka bir şeyi yoktu, Draco'da yoktu... Başka ne yapabilirdi ki? Şimdi her şey kurulmuşken, her şey düzenini bulmuşken birden bire Draco gelmişti yine.

"Draco!.. Ben... Ben eskisi gibi olmasını istemiyorum. Eskisi gibi... Eskiden bir şey olduğunu da sanmıyorum zaten..."

Kalbi başka dili başka söylüyordu. Ne kadar karışık bir durumdu bu... O kadar seviyordu ki onu. İnkar etsede sadece kalbine söylüyordu haykırarak... Draco'nun bile bilmesini istemiyordu. Zaten eğer o bilirse kuralda değişmiş olurdu.

Misafir

Harry buraya koşar adım gelmişti. Kitaplarıda hala elindeydi. Hemen bir çınar ağacının altına kıvrıldı. Kitaplarını sağ tarafına bırakıp olayı düşünmeye başladı.Yaptığı aptalcaydı ama önemli değildi. Okuldan da atılırsam atılıyım ne fark ederki diye düşündü. Nihayetinde ağabeyi ona 1 - 2 büyü öğretirdi.

Buda Harry'e yeterdi.Bütün büyüleri öğrenmek zorunda değildi ya. Aritmansiymiş ! Sihirtarihiymiş diye düşünürken o aptal kız aklına geldi. Yere tükürdü ve onun düşüncesinden kurtulmaya çalıştı. Aklına Helen geldi. Bütün içini tam bir rahatlık kaplayacaktı ki okuldan atılırsa bir daha onla görüşemezdi. Bu fikir onu yiyip bitirmeye başlayacaktı ki aklına James geldi. Onuda göremeyecekti. Asasını çıkarıp asasıyla oynamaya başladı.

Asasıyla oynarken bir yandan da Slytherin'li kıza küfürler yağdırıyordu.Canını sıkmıştı bu aptal ama ona haddini bildirecekti.Gerçekten sinirine dokunmuştu. Harry gibi sakin bir çocuğa ders ortasında sihir yaptırdığı için kendini tebrik etmeli.

Harry asasıyla oynamaya devam ederken bir yandan da o aptal Slytherin'li kızı düşünürken yerden bir taş aldı ve hayatında öğrenmiş olduğu 3.ncü büyüyü uyguladı.''Değiş ve Güzelleş ! '' taş bir çiçeğe dönüşmüştü.Harry çiçeğin papatya olduğunu fark edince koparmaya başladı.

Harry koparma işlemi bitince canı sıkıldı. Zaten olaya canı sıkkındı şimdi 2 kat sıkıntı başını ağrıtmaya başlamıştı.Kavga etmek istiyordu.Nedenini kendide bilmiyordu ama kesinlikle birilerinin ağzını burnunu kırmak istiyordu.Bu düşünceden vazgeçip Yatakhanenin yolunu tuttu.

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- C.tesi Ağus. 23, 2008 8:56 pm

Miley yoğun derslerin bitiminin ardından zararsızca esen Göl Kıyısı'na gitti. Yanına bir defter ve kalem aldı. Bundan sonra günlük tutmayı düşünüyordu. Günlüğe içinden gelenleri yazıp yedinci dönemin sonunda hepsini tek tek okumayı istiyordu... Böylece anıları hiç eskimeyecek ölümsüz olacaktı... Bunun için kendisine kahverengi deri bir defter almıştı Diagon Yolu'ndan. Kilidi olan minik bir defter... Bu çok hoşuna gidcekti. Yavaşça bir ağacın kıyısına doğru ilerledi. Uzun ve yaşlanmış ağacın altına oturdu. Dizlerini hafifçe büktü ve o gün olanları minik defterine not etmeye başladı...

Günün en ince ayrıntılarına kadar herşeyi yazdığında defteri hafifçe kapattı. İçindekilere tekrardan göz gezdirip memnun bir gülümsemeyle defterin kilidini taktı... Ardından başını ağaca yaslayıp derin düşüncelere daldı... Hergün böyle yapıp rahatlamayı planlıyordu. Çünkü içinden geenleri kimseye anlatamıyor dertlerini kimseyle paylaşamıyordu... Bu defter onun en yakın arkadaşı olacaktı artık...

"Seni seviyorum minik şey..."

dedi kendi kendine. daha sonra defterden gözlerini ayırdı ve göle bakmaya devam etti....

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- Paz Ağus. 24, 2008 2:27 pm

Jessica sabah kalktığında etrafında hiç kimse yoktu.Saatte 10:00 du.Yatağından kalktı gerindikten sonra.Lavoboya gitti.Elini yüzünü yıkadıktan sonra.Bir şey lokma bir şeyelr yedi canı hiç bişey çekmiyordu.Bugün biraz canı sıkılıyor gibiydi.Aklına dışarıya çıkıp gezmek geldi.Bu iyi bir fikirdi.Hemen üzerine uygun bir şeyler giydi ve hemen dışarıya çıktı.Hava çok güzeldi.Tam bir bahar havasıydı.Jessica böle günleri çok seviyordu.Dışarıya çıkınca başını hava kaldırdı şöle bir havaya baktı ve güçlü bir nefes aldı..İçinden:

" Ohhhh temiz hava.. " diye mırıldandı.Hava o kadar güzeldiki sanki dünyadaki bütün insanlar dışardaydı.Jessica aklına göl eknarına gitmek geldi ve kendi kendine:

" Orası bu havada çok güzeldir.. " diye mırıldandı..Elinde en sevdiği kitap vardı..Orayı gidince kitap okumayı çok seviyordu..Bir kaç metre ilerledikten sonra göl kenarına ulaşmıştı..Orası çok kalabalıktı herkez oraya gitmişti..Biraz inceledikten sonra az ilerlerde Heidi yi gördü elinde defter kalemle bir şeyler yazıyordu..Anlaşılan tek başınaydı..Jessica elindeki kitabıyla usulca Heidi nin yanıan doğru illerledi..Yanıan aklaşınca omzuna dokundu ve gülümseyerek:

" Nasılsın canım.. " dedi..

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- Paz Eyl. 07, 2008 11:51 am

Miley sessizliğin içinde kendini iyiden yiyiye kaptırmışken birden arkasındaki sesle irkildi... Ellerini dizlerinden, gözlerini gölün maviliğinden ayırarak sese kulak verdi...

" Nasılsın canım.. "

bu Lizzié'ydi... Birinci sınıf bir Hufflepuff... Çok olmamıştı tanışalı ama çok iyi bir kıza benziyordu Lizzié... Eliyle yanına oturmasını işaret ettikten sonra gülümseyerek konuşmaya başladı...

"İyiyim canım seni sormalı..."

dedi. Sesindeki içtenlik apaçık belliydi. Gözlerinin önüne gelen saçlarını dağıtan rüzgar iyiden iyiye kendini belli etmişti artık... Buradan asla ayrılmak istemezdi ama mecbu kalırsa içeriden hırkasını almak zorunda kalacaktı..

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- Paz Eyl. 07, 2008 12:04 pm

Miley:

" İyiyim canım seni sormalı... "dedi..Gülümseyerk ve eliyle Lizzié nin yanıan oturmasını işaret etti..Lizzié de gülmseyerk yanına çömeldi..Miley Lizzi" için çok iyi bir arkadaşdı onu çok seviyordu..Tanışalı fazla olmamıştı ama çok iyi arkadaş olmuşlardı..Bu durum Lizzié nin hoşuna gidiyordu..Lizzié Mileye gülümseyerk bir şey sormaya karar verdi:

" Canım sana bişey sorucam.. " dedi..Az bekledi..Miley meraklanmış gibiydi..Lizzié onu daha fazla meraklandırmak istemediği için hemen söze başladı:

" Canım senin erkek arkadaşın var mı..?? " dedi..Ama bu soruncada biraz endişelenmişti yüzündekli gülümseme birden kaybolmuştu..Daha yeni oldukları için bunu sorması biraz galip gelebilirdi mileye ama umuyordu ki ters cevap vermeyecekti..Ve onu endişe içinde cevap vermesini beklemeye başladı..

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- Çarş. Eyl. 10, 2008 1:27 pm

Kısa bir sessizlik Miley'in tekrar Göl'e dönmesini sağlamıştı. Gözlerini uzun uzun Göl'de gezdirirken Lizzié konuşmaya karar vermişti...

" Canım sana bişey sorucam.. "

dedi. Miley tekrar gözlerini Lizzié'ye çevirdi. Meraklı mavi gözleriyle Lizzié'ye bakarken şaşırtıcı bir soruyla irkildi...

" Canım senin erkek arkadaşın var mı..?? "

diye sordu Lizzié... Miley biraz şaşırmış bir o kadar da kendinden emin bir şekilde cevap vermeye koyuldu...

"Erkek arkadışı?.. Hayır canım yok... İstemem de zaten..."

dedi ve gülümsedi. Göl'ün hafif esintisi artık yerini ağaçların dalları sallayan bir melteme vermişti artık. Gözlerini rüzgardan hafifçe kısarak Lizzié'nin birşeyler demesini bekledi...

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- Çarş. Eyl. 10, 2008 9:46 pm

" Erkek arkadışı?.. Hayır canım yok... İstemem de zaten..."dedi.Bunu sölerken kesin ve emin bir şekilde sölemişti..Lizzié nin erkek arkadaşı vardı ama onu kaç günden beri göremiyordu biraz merak ediyordu..Heidi ye dönerek:

" Hmm benim var ama canım ne zamandan beri göremiyorum özledim.." dedi ve çok hüüznlenmişti..Bir an onu hatırlayınca içöine bir şey olmuştu..Kötü olmuştu..Bir an onu yüzü aklıan geldi ve ağlıcak gibi oldu..Yüzünü göle doğru çevirdi..Heidinin görmesini istemiyordu..

Konu: Geri: ---Kuytu Köşe--- Paz Eyl. 14, 2008 1:59 pm

" Hmm benim var ama canım ne zamandan beri göremiyorum özledim.."

dedi Lizzié ve birden gözlerinin yaşardığını gördü Miley... Havanın soğuk rüzgarı kendini iyiden iyiye belli ederken Miley bir arkadaş gibi değil de bir abla gibi elini Lizzié'nin omzuna koydu... Hafifçe gülümseyerek konuşmasına başladı....

" Canım eğer sen onun seni sevdiğine inanıyorsan mutlaka seviyordur... Biliyorsun ki dersler çok yoğunlaştı o yüzden göremiyorsundur onu... Yoksa seni neden ihmal etsin..."

deyiverdi. Miley Lizzié'nin erkek aradaşını yok iyi tanıyordu ama galiba bunu Lizzié bilmiyordu... Bozuntuya vermeden önüne döndü...