-Özel Yetenek Alımları-

Konu: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 7:11 pm

Özel yeteneğiniz olması için alttaki formu doldurmanız yeterli..

Ad:
Soyad:
Rp yaşı:
Örnek Rp (En az 20 satır):
İstediğin Özel Yetenek?:

*Her özel yeteneğe en fazla 5 kişi alınacaktır..
*Herkesin yalnızca bir tane özel yeteneği olabilir..

-ÖZEL YETENEKLER-

-Metamorfmagus-
- Avril E. Lavigne --> Mischa Barton
- Miley Cyrus --> Aslı Enver
- Agnieszka D. Piechowka --> Heidi Montag
- Elena Hermione G. Millér --> Rachel McAdams
- Gwen Elle Franny Gilmore --> Hayley Williams
- William Zachary Baker --> Jude Law, Ville Vallo
- Barty Jack Roviuné --> Josh Holloway, Adam Brody
- Aléida Emilie Roviuné --> Anna Friel
- Eleanora Lizzié Millér --> Paris Hilton, Ashlee Simpson

-Çatal Dil-
- Ashley T. Lavigne
- Jennifer Lavigne
- Lizzie Katherina Roviuné
- Tom Riddle
- Roxy Foxworth

-Veela-Yarı Veela-
- Marissa Elissa Maliethis
- Elonor Hanna Andie
- Melissa Ellyn Roviuné
- Alairé Cissy Smart
- Laura Simpson

-Görücü-
- Valerie Elizabeth Black
- Shannon R. Millér
- Rosie Anna Lestrange
- Christopher E. Beamord
- Laina Vivianne Wiliiams

-Kurtadam-
- Matthew Andy Black
- Ian Mark Somerhalder
- Rodolphus Bilson
- Sirius Antonuis Black
-

-Animagus-
- James Dreamx Potter --> Black Fenrir
- JacquaLine B. L'moné --> Kızıl Tilki
- Bastien Nicolas Andrews --> Bengal Kaplanı
- Eleonora Jasmin Forét --> Kedi
- Milo Ventimiglia --> Aslan

-Zihinfendar-
- Eloisé Svet M. Roviuné
- Charlie Bernard Monaghan
- Sabrina Cecilia Black
- Valentiné Emilie Roviuné
- James Dean Grant

-Simyacı-
- Harry Diggory
-
-
-
-

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 7:17 pm

Öğrenciler alamıyor değil mi....

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 7:19 pm

-Öğrenciler yalnızca Zihinfendar olamazlar.. Onun haricinde istedikleri özel yeteneğe sahip olabilirler..

-Animagus olmak için hayvanınızı belirtmelisiniz..

-Metamorfmagus'ta diğer dönüşeceğiniz ünlünün sitede bulunmaması gerekir..! Ancak ikiziniz varsa onun ünlüsüne dönüşebilirsiniz aynı olarak..

-Rp'si yeterli bulunmayana istediği özel yetenek verilmeyecektir..

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 7:25 pm

Metamorfagus olmak istiyorum...Erkek olur mu olmazsa Hannah Montana olursa Emra Aydın istiyorum...

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 7:27 pm

Metamorfmagus'unuz sizinle aynı cinsiyette olmalıdır.. Ayrıca Miley formu doldur lütfen..

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 7:48 pm

Ad:-Soyad:Miley Cyrus
Rp yaşı:11
Örnek Rp (En az 20 satır):

[i]Miley yolda uyuz uyuz gidiyordu.Kafasına bir şey takılmıştı ama bunu aklına bile getirmek istemiyordu nedense…Ama nasıl olurdu ki bu durup dururken nasıl kaybolurdu.Onsuz ne yapardı Hogwarts’da …Kafasında bu gibi sorular dolaşıyordu.Sorular soru değil beyin yiyici gibi bir şeydi.Bunu Hogwarts’a geldiğinde anlamıştı…Atık önüne bakarak yürüyordu.Onsuz at gözlüğü takmış gibiydi.Ne çevresini nede önünü göremezdi….Kendi kendine sürekli söylenip durdu…İçinde korkular vardı…

“Ya nereye gider bu salak gözlük.Bilmez mi ben onsuz yaşayamam.Of anne ben sana zamanında söylemiştim lens takayım diye sen Muggle’ların aleti diye taktırmadın o lanet olası şeyi.Bak şimdi burada böyle bu durumda olmazdım…”

Dedi kendi kendine…Gzölerini haifçe kıstı.Çoktan göl kenarına gelmişti bile.Aklına kötü kötü şeyler geliyordu.Bundan kurtulmanın bir yolu olmalıydı…

“Ya göle düşersem…Ya ona çarparsam rezil olurum ben…Of of ne yapacağım ben şimdi…En iyisi Ravenclaw okızlar yatakhanesine gitmek.Hem onu görmem hemde uyumuş taklidi yaparım…Evet evet yaşasın çok zekiyim…”

Dedi.Arkasına döndü ve gitmeye başladı.Bir yandan etrafı arıyor, bir yandan ona laf söyleyenlre laf atıyordu.Tam bir çocuğun ona söylediği laftan sonra karşılık verecekti ki onu gördü.Olamazdı.Hiçbir zaman karşısına çıkmazdı halbuki gele gele bu güne denk gelmişti.

“Hay aksi…”

Dedi.Arkasına döndü ve uzun yoldan gitmeyi tercih etti.Eğilerek yürüyordu onu görmesin diye.Ama nafile…

“Miley..Burdayım…”

Dedi el sallayarak.Mecburen arkasına döndü.Onun gözlerine bakıp o suratındaki iğrenç ifadeyi görmek istemiyordu.

“Miley lütfen bana bakar mısın?”

“Efendim Jack…”

Dedi sadece.Bakamazdı tabii.Baksa Jack onu bir daha hiç sevmeyecekti.Bunları düşündükçe başı ağrıyor saçları havaya kalkmış gibi hissediyordu.

“Miley senin gözlerin…”

İşte mahfolmuştu.Jack gözlüğünü kaybettiğini anlamıştı bile.Miley bir şey söyleyemden sessizce onun gülmesini bekledi.Ama gülmüyordu.Hayran hayran bakıyordu…

“Benim gözlerim..Çok mu iğrenç Jack”

Dedi.Acınakcak bir hali olduğuna yemin edebilirdi.Jack onla dalga mı geçiyordu yoksa….Bu düşünce onu daha bir çıldırtı…

“Hayır saçmalama…Senin gözlerin şey yani…Normalde çok güzelmiş…”

Dedi.Miley bunu duyar duymaz Jack’in boynuna atladı.Çok mutlu olmuştu küçümsememesine.Daha sonra teşekkür amaçlı konuşmaya başladı….

“Ahh Jack bende dalga geçiceksin sanmıştım…Seni çok seviyorum…Sence gözlüklerimi takayayım mı?”

“Saçmalama mı desem tak mı desem.Saçmalama desem bütün okul peşinde koşucak.Demesem ben o çirkin yüzle baş başa olucam…Hmmm karar veremedim hayatım…”

“Off çok gıcıksın…”

Bu aşkın hiç bitmemesini istiyordu.

Out:Rp sevgilim olmadığı için ismi salladım...

İstediği Özel Yetenek:Metemorfagus (Aslı Enver)

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 8:05 pm

Kabul edildi..

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 8:16 pm

Sizin isminiz değişmiş de o yüzden sordum....

Ben kendi isteğimle değiştirdim canım herkes değiştirecek diye bir şey yok..

Edit By = Avril Marsdén Lavigne

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 11:12 pm

Ad:Ian Mark
Soyad:Somerhalder
Rp yaşı:21
Örnek Rp (En az 20 satır):Ian sabah erkenden kalkmış ve kahvaltısını etmişti.İşe gitmek için evindeki şöminesinden Bakanlıkta bulunan Atriyum'daki şöminelerin birinden dışarı çıktı.Atriyum her zamankinden daha kalabalıktı.Ian kolundaki saatine baktı,saat 8:34'u gösteriyordu.Ian şaşırarak:

-"Bu saatte bu kadar insan ha!"dedi bakanlıktaki bir şeylerin olduğunu sezerek.Ian kalabalığın arasında gezinirken Sihirli Yaratıkların Denetimi Dairesinden Eva'yı gördü ve:

-"Hey Eva' " diyerek Evangelina'nın yanına koştu.

Evangelina kalabalığın arasında atriyum'daki biraz yüksekte kalan kürsüye bakıyordu.Kürsüde Sihir Bakanı Joseph Josh Phoneix duruyordu.Ian Eva'ya:

-"Eva' neler oluyor burda?" diye sordu.Evangelina Ian'a bakarak:

-"Sihir Bakanı açıklama yapacağını söyle..."derken sihir bakanı açıklamasını yapmak için asasını boğazını dayadı ve:

- "sonarus" dedi.Eva:

-"İşte başlıyor"dedi Ian'a kürsüyü işaret ederek.

Sihir bakanı kendinden emin bir ses ile:

''Kısa süren Sihir Bakanlığı ve Büyüceşura Başkanlığı'ma bugün son vermeye karar verdim arkadaşlar.Kimsenin zaten işlerimden veya varlığımdan memnun olmadığını bildiğim için bu haberin sizi üzmesini beklemiyorum.Eski işim olan Seherbaz'lığa dönmeyi de dşünmüyorum.Bu yüzden umarım ki bu birbirimizi son görüşümüzdür.Dinlediğiniz için teşekkürler.İyi günler...'' dedi.

Ian dinledikten sonra adeta şok geçirdi.Bakanlığın Ölüm yiyenlerle bariz savaşı varken bu istifa Ian'a ve Ölüm Yiyenlere çok yarayacaktı.Ian içinden sinsice gülerek Eva'ya:

-"Sonra görüşürüz dostum."dedi Eva'ya gülümseyerek göz kırptı ve odasına çıkmak için asansörlere doğru gitti.
İstediğin Özel Yetenek?:Metamorfagus(Josh Hollaway)

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 11:17 pm

Rp'ni biraz daha uzatırsan sevinirim.. Çünkü zaten bi kısmı alıntı.. xD

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 11:24 pm

Ad:Ashley T.
Soyad:Tisdale
Rp yaşı:??
Örnek Rp (En az 20 satır):Güneşten gelen ışık hûzmeleri gözüne girer gibi oluyordu. Dawn üstüne örttüğü çarşafı kafasına geçirdi –sanki onu güneşten çok koruyormuş gibi- . Zorla gözlerini açmaya çalıştı. Her gözünü açmaya çalıştığında gözleri kamaşıyor, Dawn kendini kör olacakmış gibi hissediyordu. Hemen kalktı ve yüzünü yıkadı. Yüzünü yıkayınca bugünün Pazar olduğu aklına geldi. Ve birden uyandığını fark edip gülümsemeye başladı. Yatağının yanından pencereye doğru ilerledi. İçinde ufak bir ses belirmişti kendisini yatağa atmakla ilgili. Ama bu güzel günü mahvetmek istemediği bir gerçekti. Pencereden araziye doğru bakıyordu. Kendi kendine İyi ki uyanmışım! Sayende güzel güneş. dedi birden fazla abarttığını düşündü. Hemen güne başlamak için hiç sevmediği ama ona çok yakıştığını düşündüğü –herkes öyle diyordu- lavicert t-shirtünü ve annesinin ona yaklaşık bir ay önce aldığı bolca pantolonu –fazlasıyla boldu- giydi. İlk adımında pantolon az kalsın belinden düşüyordu. Hemen çekmecesinden bir kemer buldu. Neredeyse yarım saat kemeri takmakla geçirdi. Gerçekten çok sıkıcıydı bu Dawn gibi birisi için.

Yatakhanenin loşluğundan kurtulmanın zevkiyle Ortak Salona doğru ilerliyordu. Ortak salondaki tamamı kırmızı veya da sarı olan armutların üzerinde iki kız gördü. İkisi de Dawn’dan bir yaş küçüktü. Birbirlerine fazlaca benziyorlardı. Dawn bu kızlarla tanışmıştı zaten. Sırma saçlı kızın adı Christina’ydı. Kız zayıf ve iri kemikliydi. Vücut yapısı aynı bir maymuna benziyordu. Maymunun aksine dik duruyordu ve süt gibi bembeyaz teni vardı. Onun gözlerine bakınca insanlar denizi gördüğünü düşünüyordu bile denilebilir. Diğer kız ise Christina’nın ikizi Michelle’ydı. Christina’ya o kadar fazla benzemese bile çok benzer yönleri vardı. Gözleri aynı Christina’nın ki gibiydi. Biraz daha yeşile kaçıyordu sadece. Kolları ve parmakları Christina’nın ki kadar uzun değildi. Saçları Christina’nınkinden biraz daha uzun ve koyuydu. Dawn Ortak Salona geldi ve şarkı söylermişcesine Günaydın kızlar! dedi, kendini şimdi Televizyonda spor yaptıran kadınlara benzetmişti. Bu iğrenç düşüncesinden onu alan –sanki düşünce değil de rüyâymış gibi- bir ses. Karnı guruldamaya başlamıştı. Dawn’un ‘Günaydın’ına cevap veren Christina ona İstersen Büyük Salon’a gidelim ? diye önerdi. Michelle da kikirdemeye başladı. Dawn gayet normal bir şekilde Gidelim Christy. dedi. Michelle’nın yüzü görülmeye değerdi. Dawn Michelle’dan nefret ediyordu. Christina’nın kardeşi olduğuna hâla da inanamıyordu. Büyük bir koşuşturmayla –laylaylom şeklinde- ortak salondan çıktılar. Hemen masaya geçtiler. İsteyen kahvaltısını istediği zamanda yapacaktı. Çünkü bugün Pazardı. Dawn’un önünde bir bardak balkabağı suyu ile birkaç kahvaltılık belirdi. Christina Dawn’un tam karşısındaydı. Bir yandan daha yeni kafasının üstüne düşen Gelecek Postasını okuyor bir yandan da balkabağı suyunu içiyordu Christina. Dawn sanki ilk kez yemek yiyormuş gibi saldırmıştı tüm yiyeceklere. Christina Dawn’a şaşkınlıkla bakmaya başladı. her şeyi birden ağzına atıyordu. Dawn bunu fark etmiş görünüyordu ki biraz daha insancıl davranmaya başladı. Balkabağı suyunun son yudumunu bitirip doyana kadar masada oturdular. Bir süre sonra Dawn’un üzerine bir yorgunluık çökecekmiş gibi geliyordu sanki Christina’ya. Dawn Sanırım doydum Christy. Senin de işin bittiyse çıkabiliriz dedi. Christina konuşmak istemiyordu. Hâla şokta gibiydi Ben de seni bekliyordum Dawnie. İstersen çıkalım .Şişkin bir şekilde Büyük Salondan çıktılar ve araziye doğru ilerlediler.

İleride bankları gördüler. Banklara gelene kadar doğum yerleri, tarihleri ve aileleri hakkında konuştular. Dawn ve Christina’ya en yakın ikinci bankta sarışın, yeşil gözlü, uzun boylu ve hâla okul giysilerini çıkarmamış olan bir oğlan çocuğu onlara bakıyordu. Dawn’dan azca büyüktü sanki. Christina gitti ve çocuğun yanına oturdu. Dawn’da Christina’nın yanına haliyle. Merhaba kuzen, nasıl gidiyor ? dedi Christina. Vay Christina hanım yanımıza da gelirmiş (!) İyiyim işte Christy. Hâla şu grupla uğraşıyoruz. Yanındaki ufaklıkla tanıştırsana beni. çocuk Dawn’u Christina’nın sınıfından sanmıştı anlaşılan. Christina’ya laf bırakmadan Dawn atladı Merhaba ben Dawn. 2.sınıfa gidiyorum (İşte burada çocuğun yüzü gerçekten kopulacak durumdaydı). Bir daha bana ufaklık demezsen onun yerine Dawnie dersen sevinirim. Dawn da diyebilirsin. Benim için pek bir sakıncası yok. Sadece sıkı fıkı dostlarım bana Dawnie der. destan yazdığı düşüncesine istemeden kapılıverdi. Merhaba Dawnie. Özür dilerim seni Christy’nin sınıfından bir veled sandım. Kusura bakma. Ben Chris. Christopher. Christy’nin kuzeniyim. Seni sanırım geçen yıl ortak salonda görmüştüm. Aynı binada mıyız ? Dawn tebessüm etti. Bir yandan da Christopher’ın rozetine kaydı gözü Evet Chris, aynı binadayız dedi ve önüne döndü konuşmak istemiyormuş gibi. Halbuki konu açmak için can atıyordu. İstemeden biraz şarkı da mırıldanmış küçük Dawnie.

İçinden geleni söyle, kalırsa yazık olur
Hayata küsüverirsen, hüzünler seni bulur
Bişeyler yapabilirsem güzel gözlerin için
Başından geçeni anlat, masaldır benim için

İstediğin Özel Yetenek?:çatalağız

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 11:26 pm

Kabul edildi fakat daha öncede dediğim gibi Rp'lerinde iki renk kullan lütfen..

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 11:30 pm

tamam

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Perş. Tem. 10, 2008 11:58 pm

Ad:jennifer
Soyad:lavigne
Rp yaşı:11
Örnek Rp (En az 20 satır):

jennifer o gün çok sıkıntılıydı gölün kenarında düşünceli düşünceli oturuyordu.yeni gelen kankası lee yi düşünüyordu.onu çok merak ediyordu neden hiç konuşmuyordu çok içine kapanık bir kişiydi.o da gölün kenarında oturuyordu.jennifer ona bakıyordu hep onu düşünüyordyu nesi vardı acaba içinden:

"yanına gitmeli miyim bu doğru olur muydu acaba"diye düşünüyordu.ama o kankasıydı onun derdini dinlemeliydi.yerinden kalktı ve yanına doğru ilerledi oturdu yanına ve sordu:

"neyin var lee bana anlatmak istermisin biz kankayız le değil mi?"dedi.

lee hiç bişey sölemicek gibiydi.lee:

"yok bişeyim canım."dedi.ama jennifer onun bişeyi olduğunu biliyordu.ve yeniden sordu:

"lee neyin var canım neden bana anlatmıyorsun noldu."dedi ve ardından lee:
"bişeyim yok eddim yaa sana."dedi sinirli bir şekilde.jennifer:

"peki lee sen bilirsin bana bağırmana gerek yoktu."dedi ve oradan kalktı.lee de:

" jennifer..."diye bağırdı arkasından.jennifer arkasını döndü ve sordu:

"noldu??"dedi sinirli bir şekilde.lee de yanına giderek:

"özür dilerim canım sana bağırdığım için."dedi.jennifer:

"önemli değil ben sadece senin neyin olduğunu merak etmiştim ama yanlış zamnada gelmişim asıl ben özür dilerim."dedi.lee:

"jennifer ama yapma böyle özür diledim yaa sadece bi sıkıntım vardı o kadar.tamam canım anlatacağım ne derdimin olduğunu şöle bi oturalım şuraya."dedi.jennifer:

"tamam.anlat bakalım neymiş seni bu kadar sinirlendiren şey."dedi.lee anlatmaya başladı:

"yaa arkadaşımla çok kötü kavga ettik yaa çok kötüydü ona çok sinirlendim onu hiç affetmicem beni çok kırdı.bu yüzden çok sinirliyim kusura bakma jennifer."dedi.jennifer:

"ne yaptı seni bu kadar sinirlendirecek lee."dedi.lee:

"tamam canım kapatalım bu konuyu bir daha açmamak üzere çünkü aklıma geldikçe sinirlerim tepeme geliyo o yüzden kapatalım lütfen."dedi.jennifer:

"tamam canım sen bilirsin sen naısl istersen."dedi.

konuşurken zamanın nasıl geçtiğini anlamamışlardı bile akşam olmuştu hava kararmıştı.ama oaradan gitmek istemiyorlardı.bir an ikiside hava baktı ve jennifer:

"yıldız ne kadar güzel parlıyo dimi ne kadar güzeller kendimi olara bırakısın geliyo özgürce yaşayaşım geliyor.dedi.lee de:

"ewt çok güzeller hemde çokkkk" dedi.jennifer:

"artık gitmemiz lazım canım eğer okula geç kalırsak ceza veriz buda çok kötü olur."dedi.lee de:

"ewet gidelim canım haklısın."dedi.

Geç kalmamak için hızlı adımlarla ilerliyorlardı.kimseye yakalanmamak için sesizce yatakhanelerine gittiler.birlerine:

"iyi geceler lee."

"iyi geceler jennifer."dediler ve yatakhanlerinin yolunu tuttular.

İstediğin Özel Yetenek?:çatal ağız

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Cuma Tem. 11, 2008 9:04 pm

Ad:Evangeline Nelly
Soyad:Roviuné
Rp yaşı:20
Örnek Rp (En az 20 satır):

Evan ciğerlerine çektiği çürümüş et kokusuyla yüzünü buruşturdu ve aydınlık düşlerinden sıyrılıp karanlık odaya mavi gözlerini açtı. Burası feci iğrenç kokuyordu ve Eva hayatı boyunca böyle iğrenç bir kokuyla karşılaşmamıştı. Peki Eva nerdeydi? Burda hiç ışık yok muydu? Yada bir pencere? Ne zamandır burdaydı? Çevrede onu duyabilecek birşey var mıydı? Peki burası neden böyle iğrenç kokuyordu? Eva bu sorudan sonra sabah yediği tostun midesinden çıkmak için boğazıyla bir savaş verdiğini anladı ve elini ağzına tamponlayıp bu zamansız mide bulantısını durdurdu. Elini ağzından çekip uzandığı yerden belini yokladı asası yoktu. Belki de biraz ilerisine yuvarlanmış olabilirdi. Elini karanlık havaya doğru uzattığında eline de demir bir kapı deydi. Demiri kavradı ve biraz doğruldu. Ayağa kalkma istese de bacağının acısı ona izin vermiyordu. Bacağına ne olmuş olabilirdi? Bacağını inleyerek sürükledi ve sürünüp sırtını demir kapıya verdi. Birkaç saniye başını geriye atıp gözlerini kapalı durdu. Ama sonsuza kadar böyle sessizce oturamazdı. Elini bacağındaki yaranın üzerine götürdü. Ve eline asası geldi. Sinirle kafasını demiş parmaklıklara vurdu ve;

-"Allah kahretsin.."

diye bağırdı , tek fark sesi kısılmıştı ve fısıltı gibi çıkıyordu. Burda haline acıyarak duramazdı ya , elini bacağına saplanmış olan asaya götürdü ve üçe kadar saymaya basladı;

-"Bir.. İki.. Üç..."

bütün gücüyle asayı çekti. Dudaklarından fısıltı gibi ama keskin bir inilti çıktı. Eline yaradan biraz kan sıçradı. Yarayı tamponlayan şey gitmişti ve yara da kanamaya başlamıştı. Derin nefes alıp verirken bir yandan da kanlı asayı cüppeşine siliyordu. Evet , şimdi yarayı sarmak gerekiyordu. Burda da ilkyardım malzemeleri bulunmayacağı düşünülürse. Asasını havaya kaldırıp;

-"Lumos.."

dedi ve asayı yere koydu. Yarası çok iğrenç gözüküyordu. Yüzünü buruşturup cüppesinin ucundan birşeyler yırtmak için bakışlarını yaradan kaldırdı. Aman Tanrım oda neydi? Odanın ortasında bir masa vardı ve her duvarın dibinde üst üste yığılmış cesetler vardı. Yerinden sıçrayarak bazıları taze bazıları da çürümüş ceset topluluğuna baktı. Peki bunun anlamı neydi? Niye öldürülen cesetler burdaydı , heralde Evan'ın burda olması da bununla alakalıydı. Göz yaşlarını eliyle doldurup hızla istavroz çıkardı. Burdan çıkmalıydı. Hemen cüppesinden bir parça kopartıp dişlerini sıkarak bacağına bağladı. Biraz cadı acısada kendini daha iyi hissediyordu. Kanlı ellerini pelerinine silip parmaklıklara dokunarak ayaya kalktı ve ilerdeki levyeye benzeyen demirin yanına doğru yürüdü. Üç tane çesetin önünde duran levyeyi alıp fısıltı gibi sesiyle;

-"Yüce Tanrım.."

dedi. Sonrada bacağının acısını umursamazdan yerden levyeyi aldı. Burada neler oluyordu? Levyeye benzer bu demir parçası baston gibi uzundu. Mely'ye biraz olsun destek veriyordu. Tekrar demir parmaklıklara gitti ve asasını kaldırıp kiliti açmak için büyü mırıldanmaya başladı. Bğyünün birkaç hecesini söylediği anda aklına arkadaşları geldi. Ya onlar da Mely gibi yaşıyorsa , geri dönüp belki de cesetlere göz atmalıydı. Sol tarafının ağırlığını levyeye vererek ilerlemeye koyuldu. Cesetlerin yanına gelince gözünden birkaç yaş damlası düşmeye başlamıştı. Çünkü günlerdir aradığı arkadaşı Kimberly orda hareketsiz yatıyordu. Çürümeye başlamış vücudunun ölü olduğu belliydi ve parlak mavi gözlerinin yerinde değildi. Gözünden yanaklarıan doğru süzülen birkaç damla yaşla birkaç dakika ayakta öylece durdu. Sonra kısık sesine aldırmadan bağırmaya başladı , bu ayakla ucunu göremediği mahzende ilerleyemezdi.

-"Denisee , Rachell!! , Johnn.."

ilerden inilti gibi bir ses vardı. Levyeyi baston gibi kullanarak loş mahzen koridoruna ilerlemeye başladı. İlerdeki iniltiler çoğaldı. Bu sesler Rachel'ın sesini andırıyordu korkuyla;

-"Rachel?"

dedi ve ilerden sadece Rachel'ın bir daha duyamayacağı sesi geldi;

-"Kaç Evan kaç , geliyorlar!!"

Arkadaşı eğer ona bir şey sölüyorsa bu doğruydu. Mahzen kapısına doğru topallarak kaçarken arkasından Rachel'ın çığlıklarını duydu ama geri dönemezdi. Çok gençti , seherbaz bir babası olamsının elbette avantajları vardı . Ama arkadaki o kişi yada yaratık herneyse pek normal biri değildi. Etrafa bakınca bu farkediliyordu. Olabildiğince hızlı adımlarla kapıya vardı ve asaını kaldırıp;

-"Alohomora.."

Zindanın kapısını açtığında karanlıktan sıyrılıp ona doğru ilerleyen iriyarı yüzü ve vücudu taze , Rachel'ın tırnaklarının açmış olduğu yaralarla kaplıydı. Gülümsüyordu ve gözleri kinle doluydu. Mavi ve kinle bakıyordu.. Evan'la ne derdi vardı? Hızla dışarı çıkıp kilidi kapattı. Ve merdivenlerden inleyerek çıkmaya başladı. O şey herneyse Evan'ı yakalaması uzun sürmeyeceğe benziyordu.Merdivenleri bacağının kanamasına aldırmadan tırmanmaya başladı. Belki de ilerde etekten nefret etmesini bugün sağlamıştı. Ama şuanda sadece canını düşünen onbeş yaşında bir gençkızdan başka birşey değildi. Merdivenelrin sonunda küçük bir klübeye çıkmayı başardı. Ama o yaratık kapıyı açmayı başarmıştı. Kilide dönüp;

-"Alohomora.."

dedi ama kilit kıpırdamadı. Artık öleceğine emindi ama bu savştan vazgeçeği anlamınagelmiyordu. Kana susamış bu fazla iri beyi uğraştıracağa emindi. Kapıyı arkasına aldı ve asasını sıkı sıkı tuttu. Gözlerini birkaç saniye kapatıp korktuğu zamanlar yaptığı gibi Tanrıya dua etti. Ama ilk defa bu dualar işe yaramadı. İri herif tahmin ettiğinden daha hılıydı ve karşısında durmuş ilk hamlesini yapmıştı;

-"Expelliarmus.."

Gözlerini açtığında iri herif sırıtıyordu. Yavaş yavaş Evan'a yaklaştı ve asasını çenesine dayadı. Böyle anlarda insanlar Tanrıya seslenir ve hayatlarını gözlerinin önünden geçirirdi.Ama Evan koca herifin çıktığını hissettirmediği için Tanrıya ve Haminnesine küfrediyordu. Haminnesine küfretmesinin nedeni böyle bir durumda Tanrıya dua etmesine söylediği içindi. Zaten hayatı boyunca iğrenç bi hayat yaşamıştı. Tek istediği acısız ölmekti.
Tam o sırada eline levyeye benzeyen alet deydi. Bunu nasıl unuturdu. Koca devin gülen suratına gülümseyerek bakıp levyeyi kaldırdı ve tüm gücüyle adamı itti. Biraz ielri sıçrayan iri adamın karnına levyeyi geçirdi. Adam ona şaşkın bir şekilde bakarken asasını tekmeleyip mahzen merdivenelrine yolladı. Levyeyi kaldırdığında adam;

-"Yapma !"

dedi ama Evan sadece gözlerini kapatıp adama;

-" Hayatına elveda de .."

dedi ve levyeyi adamın suratına indirdi. Vıcık vıcık tiksindirici bir ses çıkmıştı. Ama en azından şuanda huzurluydu. Gözlerini cesetin arkasına dönüp açtı. Zonklamasını hissetmediği bacağının acısı geri dönmüştü. Levyeyi yerden aldı ve kapıya girdi. Kırılan kilitle birlikte levyeyi de yere attı. Hala ucundan ışık çıkan asasını sıkıca kavradı ve kendini kanlar içinde Knockturn Yolundaki dükkanın arka tarafında buldu.
_________________

İstediğin Özel Yetenek?:Metamorfmagus
Evangeline Lilly/Evan Rachel Wood

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- C.tesi Tem. 12, 2008 12:14 pm

Evangeline ~ Dumam datlum xD
Jennifer ~ Rp'n yetersiz.

Ben de zihinfedarım xD

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- C.tesi Tem. 12, 2008 3:28 pm

Tamam canlarım ikinizide ekledim listeye.. xD

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- C.tesi Tem. 12, 2008 3:33 pm

İsim:Agnieszka Danuta Piechowka
Yaş:25
Örnek Rp:Sabah saatleriydi. Güneş, ısrarlı bir şekilde Agnieszka'nın gözlerine kadar giriyordu. "Hep böyle olur zaten..." diye düşündü sıkılarak. Buna hiç alışık değildi, ama bu mekanı kiraladığından beri iklim, özellikle kendisine ters gelmeye çalışıyor gibiydi. Dağılmış saçlarını düzelterek merdiven basamaklarından yavaşça indi. Bu sırada bir genç kendisine çarpmıştı. Önce "Biraz daha dikkatli olsanız..." demek geçmişti içinden, fakat havasında olmasa da kibar olmak kendi elindeydi. Bu yüzden çocuğu kibarca yerden kaldırarak "Dalgın bir anınıza denk geldi, sanırım." dedi tatlı bir sesle.

Çocuk, kendisine acı acı bakıyordu. Birşeyler söylemeye çalışır gibi bir hali vardı. Sonunda, "Hogwarts'tan atılmıştım, bu yüzden üzgündüm. Kimseyi görecek halim yoktu." sözcükleri çıktı ağzından. Agnieszka, istemeyerek de olsa şaşırmıştı. Gülümsedi ve "Neden?" diye sordu sadece. Çocuk sıkkın görünüyordu. Gözlerini bir sağa, bir sola yuvarlıyor; yüzü gittikçe daha çok kızarıyordu. Agnieszka "Utanmak doğaldır." diye cesaretlendirdi çocuğu.

Fakat çocuk hala sıkıntılı ve utanmış görüntüsünden kurtulamamıştı. Agnieszka, en iyisinin sessizliği korumak olduğuna karar vermişti. Çocuk, başını yere çevirerek "Orada çok kötüydüm, anlarsınız ya... Parasal durumum hiç de özenilecek gibi değildi. Önce kabullendim, sonra alay etmeye başladılar. Sonunda dayanamadım, zengin bir çocuğun cüppelerini... Off, bunları size niye anlatıyorum ki?"

Off, bunları size niye anlatıyorum ki?"
Herhalde anlamayacağını düşünüyordu. Fakat başkalarına delilik gibi gelebilecek bu durum, Agnieszka'ya nedense normal gelmişti. Hoşgörü sınırları bazı şeyleri asla içine alamayacak olsa da oldukça genişti. Başkası olsa çocuğa Hogwarts'ta hırsızlığa tahammül edilmeyeceğini söyleyebilirdi. Ama çocuk bunu zaten deneyerek anlamıştı, tekrar bunu hatırlatmaya ne gerek vardı ki? Bu sırada aklına parlak bir fikir gelmişti:
"Durmstrang'a gitmek ister misin?" dedi çocuğa. Tuhaf bakışları üzerine çektiğinin farkındaydı, çocuk alay edip etmediğini merak ediyordu herhalde. Bir anlık sessizlikten sonra "Tabii ki isterim, ama..." diye bir cümle çıktı ağzından. Agnieszka, halden anlar bir biçimde gülümseyip "Ciddi olduğuma emin olabilirsin. Öyleyse, tüm eşyalarını toplamanı isteyeceğim senden." Çocuk, hızlıca koştu, sonra orta boy bir poşet içinde eski giysilerini getirdi. "Öyleyse gidebiliriz." dedi Agnieszka. Adını bile bilmediği bir çocuğa böyle bir iyiliği yaptığına inanamıyordu; ama bazı sürprizler, yapanı da şaşırtmaz mıydı?

İstediği Yetenek: Metamorfmagus
Sharon den Adel/Heidi Montag

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- C.tesi Tem. 12, 2008 3:39 pm

Kabul edildi..

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- C.tesi Tem. 12, 2008 9:51 pm

Ad/Soyad: Charlie Bernard Monaghan
Yaş: 28

Etrafına şaşkın gözlerle bakan Ernést içeri aniden girmiş olan ölümyiyenlerle yakın dostu John'u panik halinde görmesiyle oturduğu yerden sıçradı. Gözleri kocaman açılmış bir halde hemen masanın altına girerken üstünden kırmızı ve yeşil renkte büyüler uçuyordu. Hogwarts'ın yeni açılmasıyla bunlar olmak zorunda mıydı? Masanın altından kalkarak hemen bir ölümyiyene doğru asasını aceleyle çıkararak ''Petrificus Totalus!!'' diye haykırdı. Oradan koşarak kaçmaya başlarken büyük salonda büyük bir telaş ve endişe hakimdi. Masmavi gözleri irice açılmış bir şekilde Ernést, oradan oraya koşuyordu. Sırtına göremediği bir büyünün çarpmasıyla resmen birkaç metre uzağa uçtu. Düşmenin verdiği ağrı ve sızıyla omurgaları ağrıyordu. Etraftaki çocuklara baktı hızlıca, hepsi ağlıyordu. Telaşlı ve acı bakışlarla çevresindeki süzerken zorlukla ayağa kalktı. Kalkmasıyla sarı saçlarından hızla kara bir büyü geçti. Duvara çarpıp orayı resmen kül eden bu büyüyü zorlukla atlatabilmişti Ernést. Ortalığa yaşla dolmuş gözlerle bakındı tekrar. Hiçbir işe yaramıyordu, bu zalim ölümyiyenlerden kimse ölmüyordu.

Büyük bir ağrıyla koşmaya devam ederken etrafından geçen büyüleri umursamıyordu bile. Hatta takılıp düştüğü zaman tamamen yırtılmış cüppesini. Sadece aniden yere yığılmış olduğunu gördüğü Slytherin'li bir öğrenciye koşuyordu. Hayır, o ölmüş olamazdı! Yanına hızla varmış çocuğu ayıltmaya çalışırken tam yanına çarpmış olan büyüye karşı ani bir refleksle kolunu gözünün önüne doğru savundu. Kılpayı kurtuluyordu bu bütün büyülerden. Kendine gelmeyen kızın ölmüş olduğunu anladığında gözlerinden yavaş yavaş damlalar süzülmeye başladı. Kaybedecek vakit olmadığını bildiği için ıslak gözlerle kıza bakarak uğurladı onu ve koşmaya devam etti. Neden asasını kullanmak aklına gelmiyordu? Kendisini sıyırıp geçen büyülere karşı neden savunma yapmıyordu? Hiç kimseden korktuğu yoktu. Ayrıca ortalıktan kaybolmuş bazı kişiler vardı. Telaşla onları ararken koşmasını daha da hızlandırdı. Kendisine doğru atılan bir büyüye karşılık haykırdı belli belirsiz bir yere doğru : ''Expelliarmus!!'' Kendisini korumak isteyen öğrencilere yardım etmeye çalışıyordu ama kimin yanına gideceğini de kestiremiyordu tam olarak. Gryffindor'lu öğrenciler cesurdu gerçekten ortalığa büyüler yolluyordular. Ravenclaw'lı öğrencilerin de onlardan kalır bir yanı yoktu fakat güçsüzdü hepsi, daha çok hamdılar.

Tekrar oturduğu yerdeki masanın altına girmeye çalışırken kısa bir dinleme arası vermek istiyordu koskoca resmen ilan edilmiş savaşın ortasında. Fakat istediğini yine başaramadı, aynı noktaya isabet etmiş bir büyü daha yemişti. Aslında bunlara rağmen şanslı sayılırdı. Kendisine isabet eden büyüler lanet değildi. Ama yine düşmüş olmanın verdiği hüzün vardı içinde. Yine aynı noktaya çarpmış büyünün vücuduna vermiş olduğu ağrı... Çok büyüktü. Kafasını ağır kaldırmasıyla elindeki yüzüğü gördü. Annesinden kalmış tek hatıraydı. Onu da ölümyiyenler acı bir şekilde öldürmüştü. Gözünün önüne geldi tüm geçmişi. Bir film gibi değişip durdular. Yine annesinin hediye etmiş olduğu ağaç rengindeki piyanosu geldi aklına. Almanya'daki geniş ve güzel evinde onu başarılı bir şekilde çalarkenki, Ernést'in annesinin yüz ifadesi... Maskeli ölümyiyenlere ağlayarak bakarken daha da hırslandı. Dişlerini kırarcasına sıkarak ayağa kalktı tekrar. Umursamadan haykırdı etrafına : ''Sectumsempra!!!'' Dört bir yana büyüler yolladı. Gözü dönmüştü, kime çarptığını bile görmek istemiyor, umursamıyordu.

Koşmaya devam ediyordu, sarı saçları bir o yana bir bu yana dağılırken. Bazen baş belası oluyordu saçları gerçekten, görüş alanını daraltıyorlardı. Mavi gözlerinin üstüne düşmüş olan sarı perçemini geri atarken bir büyü daha yeme tehlikesini atlatıyordu. Çığrından çıkmıştı bu iş. ''Hogwarts basıldı!!'' Kendini çığlık çığlığa daha da korkutan öğrenciler bu sözle daha da deliriyordu gerçekten. Bu sırada kendisine doğru hızla yaklaşmakta olan bir ölümyiyen farketti. Asasını sıkıca kavramış olan bu ruh gibi maskeli adam Ernést'in peşinden hızla koşuyordu. Aniden şaşırtıcı bir şekilde Ernést geriye doğru yani ölümyiyene doğru hızla koşarken asasını cüppesine sokar gibi yapıp ölümyiyenin tam suratının ortasına okkalı bir yumruk indirdi. Yüzündeki sert ve demirden maske ellerindeki damarları incitmiş olsa da daha çok şeyin olacağı kesindi. Bunlar daha alıştırmaydı. Asasını tekrar hızla çıkarıp ölümyiyenin gırtlağına dayadığı anda sinirle konuşuyordu ki ani bir büyü saldırısına uğradı. ''Protego!'' Otomatik olarak ağzından çıkmış bu büyü kendisine gelen büyüyü bin parçaya ayırıp yoketmişti. Bu sırada yoğun bir ışık demeti patlaması oldu. Masmavi gözlerinin renk değiştirdiğini farketmezken yere yığılıp kaldı öylece fakat ani bir göz yorulmasından kaynaklanıyordu.

Gözlerini tekrar açtığında saniye farkının olmadığını yani bayıldığı gibi uyandığını farketti ama masmavi gözleri karşısında bir maske görüyordu. Ardından bu sefer kendi gırtlağına dayanmış bir asa hissi... Dehşet ve korkuyla ölümyiyene bakarken bir an için öleceğini farketti ama ölümyiyenin gözleri önünde bir fırlatma büyüsü tarafından metrelerce uzağa fırlamasıyla derin bir nefes aldı Ernést. Hızlı ve dirençli olmaya çalışarak ayağa kalktı ve tanıdık birisini aradı ortalıkta. Öğrencilerin attığı tabak çanaklar havada uçuşuyordu bu sefer. Sol eliyle asasını tutarken sağ eliyle kafasına kalkan yapıyordu. Büyüler tüm eşyaları patlatırken yanında kocaman bir koltuğun havaya uçtuğunu farkedince şok oldu Ernést. Daha da hızlı koşarak asasını gözüne kestirdiği bir ölümyiyene yöneltti ; ''Rictusempra!!''

- Başka bir sitede yaptığım bir Rp. Ayrıca Zihinfendar olmak istiyorum.

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Paz Tem. 13, 2008 3:07 am

Tamam datlum onaylandı =)

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Paz Tem. 13, 2008 7:44 pm

Ad: Matthew Andy
[b]Soyad: Black
Rp yaşı: 24
Örnek Rp (En az 20 satır):

İsterseniz başka bir rp de koyabilirim =)

Matt güneşli bir sabaha açtı zümrüt yeşili gözlerini. İçinde kıpraşan küçük heyecan demetleri, bugün ilk dersini işleyecek olmasından kaynaklanıyordu. Terlemiş olduğu alnında birikmiş, küçük ter damlacıklarından belliydi. Fakat o sıcağa alışkındı. Fransa da geçirdiği onca günden sonra, bu sıcakları kafasına takmıyordu. Geçen geceden yatağının üstüne koymuş olduğu, cüppesinde gezdirdi gözlerini. Buruşmamıştı en azından. Yavaşça doğrulduğu yatağını özenle düzenledikten sonra aynadaki solgun yüzüne baktı. Kaşları hafif çatık, gözleri bulanık ve teni daha da soluktu o gün. Ağzını açıp, hafifçe esnedi. Komidininin üzerinde duran Eva'nın, Charlie'nin, onun ve Svet'in resminde gezdirdi gözlerini. Yaşadıkları anılar daha dün gibi gözünü önündeydi.

Charlie ile oynadıkları garip oyunlar, kızları her ne kadar rahatsız etse de ayrılmaz dörtlüydüler. Eva'ya yaptıkları yüzünden her ne kadar kendine kızsa da, Fransa'ya gittiği için mutluydu. Orada geçirdiği 11 yıl, ona eziyet gibi gelmişti. Döndüğünde Eva'yı hala kendine sadık görmek onu mutlu etmişti. Küçüklük arkadaşı Melanie'yi de unutabilmiş değildi. Şimdi azkabanda can çekişen minik kurtarıcısı Melanie. O kızıl saçları unutabileceğini sanmıyordu. Zümrüt yeşili gözlerinin üstünde parıldayan kızıl saçlları Matt'in her zaman dikkatini çekmişti. Fakat ona duyduğu şey aşk değildi. Zaten olamazdı da. Eva'yı böyle delicesine severken olamazdı. Melanie'ye duyduğu sadece arkadaşlıktı. Ona eskiden kızıl şeytan derdi. Melanie ise sadece gülümserdi. Kaşlarını kaldırdı ve bu duygulardan arınmak istercesine derince esnedi. Yakında evlenecekti ve bu hatıraları hatırlaması anlamsızdı.

Duvara yaslanmış olan yatağının yanından süzülerek ayrıldı ve banyoya girerek yüzünü yıkadı. Üstünden pijamalarını çıkararak, cüppesini giydi. Dağılmış kahverengi saçlarını taradıktan sonra, komidininin üstünde duran asasını alarak etrafına bakındı. Unuttuğu birşey var mı diye bakıyordu. Odasının dağınık olmasından hoşlanmazdı. Pijamalarını çekmecesine yerleştirdi ve dağılmış olan kitaplarına asasını çıkartarak "Akla Pakla" diye mırıldandı. Bu işleri yapmak pek adeti değildi fakat Fransa'da çoğu yapamadığı işin ustası olmuştu. Odasından çıkmadan önce son bir kez aynaya baktı ve saçlarını düzelttikten sonra kapıya doğru yöneldi. Elini hafifçe ıslanmış alnına götürdü ve yavaşça sildi. Odasının kapısını yavaça ardından kapayarak odadan ayrıldı.

Hogwarts koridorlarında yürümeyeli çok çok uzun zaman olmuştu. Daha doğrusu hayaletlerin içinden geçmeyeli çok uzun zaman olmuştu. Hogwarts'daki ilk senesinden beri hayaletlerden korkardı. Bu da onun korkak biri olarak tanınmasına yol açmıştı. Ne zaman bir hayalet görse hemen yolunu değiştirirdi ve binasının hayaleri olan Gri Lady hariç hepsinin korkutucu olduğunu düşünürdü. Sessizliği ve zekası onu Ravenclaw'a yollamıştı. Seçmen şapkanın binasını büyük salona bağırışı hiç bir zaman aklından çıkmazdı. Binasının bronz ve mavi renkteki cüppesini taşımaktan gurur duyardı. Koridorlarda böbürlene böbürlene yürümezdi. Ölüm yiyen sıfatı belki de ona yakışmıyordu. Çünkü o kötülüğe veya iyiliğe önem vermezdi. Büyücü büyücüydü sonuçta. Sol kolundaki karanlık işareti sildiremezdi fakat sorun değildi. O kim olduğunu biliyordu.

5. kattaki Tılsım Muska dersliğinin önüne geldiğinde gülümsedi. Bu derslikte dirsek çürütmüşlerdi. İçeri girdiğinde neleri göreceğini biliyordu. Tabii değiştirmemişlerse. Kapıyı tokmağından yavaşça tutarak itti. Gözüne gelen güneş ışığından kendini korumaya çalışarak içeriye göz gezdirdi. Hayır, değişmemişti. Güneş ışınlarını bir kenara bırakarak içeri girdi. Elini bir sıranın üstüne dayadı ve tozlu sınıfta gezdirdi gözlerini. 19 sene önce de böyleydi burası. Her zaman üçüncü sırada Eva ile birlikte otururlardı. Profesör masasına doğrulttuğu asasına bakarak "Akla Pakla" diye mırıldandı. Şimdi masa daha temiz ve düzenliydi. Ardından asasını kaldırdı ve havaya doğru sallayarak memnuniyetle gülümsedi. Asasından şu harfler dökülmüştü...

Matthew Andy Fox
Ravenclaw Mevzunu
1. Sınıfların İlk Dersi
Ders Büyüsü: Wingardium Leviosa

Pelerinini sandalyesine astıktan sonra oturdu ve öğrencileri beklemeye başladı. Çabuk gelmelerini umuyordu çünkü bekletilmekten hoşlanmazdı.

Birkaç dakikalık bir bekleyişten sonra sınıfı öğrenciler doldurmuştu. Yüzü bir gülümseme ile aydınlanmıştı şimdi. Yavaşça ayağa kalktı ve gülümsemeye hala devam ederek:

-"Adım Matthew Andy Fox. Tılsım/Muska derslerini birlikte işleyeceğiz. Umarım eğlenceli dersler geçiririz. Ravenclaw mevzunuyum ve 29 yaşındayım" diyerek kendini tanıtmayı bitirdi sonra aynı ses tonuyla devam etti:

"Sanırım ders geçsek iyi olacak. Size en iyi şekilde çağırma büyüleri ve benzeri gibi büyüleri öğreteceğim. Bildiğiniz gibi Tılsım, özellikle çağırma büyülerini kapsayan bir derstir. Bugün ilk günümüz olduğu için size kolay bir büyü öğreteceğim. Bu büyünün adı Wingardium Leviosa. Belki Wingardium Leviosa büyüsünü duymuşsunuzdur.Cisimleri havaya, yani belli bir yüksekliğe kadar çıkarmanızı sağlayan büyüdür." dedi sakin bir tavırla.

Ardından asasını salladı ve tüm öğrencilerin önünde tüy kalem belirdi. Kendiside bir tüy kalemi masaya koydu. Asasını hafifçe sallayarak "Wingardium Leviosa" dedi. Tüy kalem yavaş ve nazlı bir şekilde havaya kalktı. Öğrencilerin gözü tüm kalemdeydi şimdi. Matt gülümsedi ve asasını çevirerek tüy kalemi de çevirdi. Bir kaç üçük hareket yaptıktan sonra öğrencilere dönerek:

-"Evet şimdi sıra sizde. Denemeye başlayabilirsiniz.Benim yaptığım gibi asanızı hafifçe sallayın ve büyülü kelimeleri söyleyin" diyerek masasına geçti ve büyüyü yapmaya çalışan öğrencileri izlemeye koyuldu.

Birkaç dakika sonra havalanan tüy kalemlerini görebiliyordu. Gülümseyerek öğrencilere bakındı. Bu işi neden bu kadar çok sevdiğini şimdi anlıyordu. Öğretmek ve bunun zevkini yaşamak. Paha biçilemez duygulardı. Öğrencileri tümü tüy kalemlerini havalandırdığında yavaşça doğruldu ve sandalyesindeki cüppesini sırtına alırken:

-"Ders bitmiştir. Eğlendiniz umarım. Gelecek derste görüşmek üzere. Sihirli günler." dedi ve kapıyı ardından sessizce kapatarak derslikten ayrıldı.

İstediğin Özel Yetenek?: Kurtadam

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Ptsi Tem. 14, 2008 9:55 am

Kabul edildi..

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Salı Tem. 15, 2008 5:44 pm

Ad:jennifer
Soyad:lavigne
Rp yaşı:11
Örnek Rp (En az 20 satır):

jennifer çok sıkılmıştı.etraftada hiç kimse yoktu ne bi arkadaşı ne de başka biri canı çok sıkılıyordu.içinden kendi kendine:

"keşke şimdi burda Miley olsada dertleşsek hiç değil se canımın sıkıntısını giderirdi."dedi kendi kendine.

tek umudu Miley di.bi de ne görsün karşısında miley duruyordu.allahtan başka bişey dileseydi olacaktı.çok sevinmişti mileyi karşısında görünce.hemen yanına gitti ve şöle dedi:

"miley ben de tam seni düşünüyordum.burda olsada bi dertleşsek canım çok sıkılıyo.diye aklımdan geçirmiştim ve tam sen geldin.hoşgeldin canım nerden böle nasılsın canım??"

Miley o gün Sinem yüzünden çok dalgındı.Sinem gittiğinde yere oturdu ve uzun düşüncelerle boğuşmaya başladı.Düşünceler, hayaller ve hayal kırıklıkları...Bugün hepsini bir arada yaşıyordu.Tam kendi kendini düşünceleriyle boğuyordu ki arkasından tanıdık tatlı bir ses işitti...

"miley ben de tam seni düşünüyordum.burda olsada bi dertleşsek canım çok sıkılıyo.diye aklımdan geçirmiştim ve tam sen geldin.hoşgeldin canım nerden böle nasılsın canım??"

dedi Jennifer.Miley hemen arkasına döndü.Ne anlatacaktı acaba.İkisinin de morali bozuktu anlaşılan.Miley gecikmeden Jennifer'a sordu...

"Ne oldu tatlım neyin var...Bir şeye mi üzüldün haydi anlat..."

dedi sevecen bir şekilde...

miley jennifere:

"Ne oldu tatlım neyin var...Bir şeye mi üzüldün haydi anlat..."

jennifer bu sorudan sonra:

"yok canım yaa sadece canım çok sıkkın neden olduğunu bilmiyorum sadece bi arkadaşa ihtiyacım var onunla sadece konuşmak istiyorum hiç yanlız olmak istemiyorum."

ama mileyin kendisini dinlemediğini farketti gerçekten birşeye kafası çok takılmıştı ve içi içini yiyordu.çok sıkıntılıydı bes belli.

jennifer mileyin neden dalgın olduğunu öğrenmek istedi ve sordu:

"canım noldu sen neden bu kadar dalgınsın beni bile dinlemiyorsun noldu bi sorun mu var anlatmak istermisin bana canım"dedi.

"yok canım yaa sadece canım çok sıkkın neden olduğunu bilmiyorum sadece bi arkadaşa ihtiyacım var onunla sadece konuşmak istiyorum hiç yanlız olmak istemiyorum."

dedi Jennifer.Miley'e kuşkucu bir şekilde bakıyordu.Sanki birşey garibine gitmişti.Miley Jennifer'ın tavırlarını anlamamış gibi göle bakıyordu.Daha sonra Jennider:

"canım noldu sen neden bu kadar dalgınsın beni bile dinlemiyorsun noldu bi sorun mu var anlatmak istermisin bana canım"

dedi Jennifer.Miley anlatsa mı anlatmasa mı diye kuşkuya düştü ama sonunda Jennifer'a güvendiğini hatırlayıp anlatmaya başladı...

"Ya eski bir arkadaş....Evet evet eski bir arkadaşımı gördüm ona moralim bozuldu..."

dedi.Jennifer'ı dertleriyle boğmak istemiyordu...

jennifer sorunun cevabını bekliyordu.içinden:

"yoksa sölemicek miydi acaba"diye aklından geçirir geçirmez.miley:

""Ya eski bir arkadaş....Evet evet eski bir arkadaşımı gördüm ona moralim bozuldu..."

jennifer bu cevabı duyunca mileye sadece buna canın sıkılmadığını analmıştı.içinden:

"acaba bana neden anlatmak istemiyor bana güvenmiyor mu yoksa beni dertleriyle sıkmak mı istemiyordu."diye düşündü.sonra mileye döndü ve:

"canım senin canın sadece buna sıkkın olmadığını biliyorum.neden bana anlatmıyorsun.sakın aklından benim sıkıldığımı fln zannetme ben senin dertlerini dinlemeye hazırım canım söle bana lütfen ne derdin varsa dinlemeye hazırım."dedi.

miley inş.bana anlatacaktı ne derdi olduğunu onun anlatmasını bekliyordu.

.mileyle konuştukları yerdeydi.bu göl onun içini ferahlatıyordu canın sıkıntısını gideriyordu.bi yandan da mileyle konuşmak onu çok rahatlatıyordu.ama yakınlarda gölün kenarlarında onu görememişti.

"acaba gelmemiş miydi??yoksa unutumu??"diye düşündü kendi kendine.

jennifer mileye çok güveniyordu onun gelmemesinin bir nedenin olduğunu biliyordu.işi çıkmıştı heralde."ama birazdan gelirdi.

jennifer göle dalgın dalgın bakarken omzuna bir el dokundu arkasına bir göndü karşısın da miley onun geleceğini biliyordu jennifer:

"hoşgeldin miley ben de tam seni bekliyordum."dedi.sevinçli gözlerle.

Miley göle çok geç kalmıştı.Biricik arkadaşını bekletmek onun içinde acı vericiydi.Fakar yarına yetiştirmesi gereken ödevleri yapıyrdu.Gölden dönüşte çok geç olur diye önceden yaptı.Hizli adımlarla göle doğru ilerledi.İlerde Jennifer'ı gördüğüne biraz hüzünlendi.Onu çok bekletmiş olmalıydı.Yanına gitti omuzuna dokundu...Jennifer:

"hoşgeldin miley ben de tam seni bekliyordum."

"Çok mu geç kaldım kusura bakma canım çok işim vardı da..."

dedi hüzünlü bir şekilde.....

jennifer:

"yok canım geç kalmadın merak etme ben de daha yeni geldim."dedi.

jennifer dikkatlı dikkatlı göle bakıyordu.mileyde jenniferrin yanına oturdu.sonra jennifer mileye:

"canım bir daha konuyu açmak istemezdim ama hani öğlen bana bişer şey anlatacaktın senin için bi mahsuru yoksa anlatırmısın seve seve dinlerim canım hadi söle bekliyorum."dedi.

miley jennifer'a o konuyu açtığı için kızmış görünüyordu.ama jenniferde merak etmişti açıkcası.neydi onmu o kadar çok kzıdıran şey.ama jennifer mileyin onu anlatacağını biliyordu ve dinlemeye başladı.

Miley de Jennifer'ın yanına oturdu.Beraber gölün ihtişamını süzüyorlardı.Fakat Jennifer'ın tedirgin bir hali vardı.Miley bunu anlatığını çaktırmamak için hala gölü seyredşyordu.Daha sonra Jennifer dayanamadı ve:

"canım bir daha konuyu açmak istemezdim ama hani öğlen bana bişer şey anlatacaktın senin için bi mahsuru yoksa anlatırmısın seve seve dinlerim canım hadi söle bekliyorum."

dedi.Miley bir an boğazının düğümlendiğini anladı.Bu konu niye açılmıştı ki sanki.Ama mecburen şimdi anlatmak zorundaydı.Gözlerini ondan kaçırdı ve göle bakarak:

"O mesele mi...Benim bir çocukluk arkadaşım var adı Sinem.Onlar bir ölümyiyen.Eskiden çok yakındık ailecek.Fakat foyaları sonradan belli oldu.Annem sürekli onlara gidip gelirdi.Babamda tanıdık olduğundan ses çıkarmazdı.Daha sonra anladık ki annem onlardan olmuş yani bir Ölüm Yiyen.İşte o eski arkadaşım Sinem'i gördüm bugün ve annem aklıma geldi.Bu yüzden moralim bozuktu..."

dedi kendini tutamamış ağlıyordu....

miley jennifer'a herkeşeyi anlatmıştı.meğer anneside ölümyiyen olmuş.jennifer çok üzgündü.mileyin böle bir şeyi aklına getirdiği için kendinden çok utanıyordu.jennifer:

"miley çok ama çok özür dilerim canım seni böle bişey için üzmek istemezdim.geçmiş şeyi aklına getirdiğim için çok üzgüm."dedi.

miley ağlıyordu.beliki jennifer mileyi çok üzmüştü biliyordu.aklıan getirdiği için kendini hiç affetmicekti.sonra ejnnifer mileye döndü:

"miley nolur ağlama canım lütfen sen ağlarken ben de çok üzülüyorum böle birşey ollacağını nerden bilebilirdim ki çok özürdilerim canım."dedi.jennifer kendi kendine:
"ahh benim şu meraklı halim nelere yol açıyo keşke hiç sormasaydım keşke bu konu hiç açılmasaydı."dedi kendi kendine.mileyi naısl teselli edeceğini hiç bilmiyordu.onu sadece üzülmemesini sölüyordu başka elinden birşey gelmiyordu.

"Yok canım sen ağlatmadın beni sadece bir an herşey gözümün önünden film şeridi gibi geçti.Ona hüzünlendim..

dedi.Gerçekten de öyle olmuştu.Eski gğnleri hatırlamak hiç iyi gelmiyordu.Ve şunu farketmişti.Son zamanlarda Muggle'lar gibi davranıyordu.Belki de onları sevdiği için böyle davranıyordu

o an jennifer miley ve lee yi izliyorduçonların ne konuştuklarını duyamıyordu ve bir an onların yanına gitti jennifer:

"selam arkadaşları ben geldim işim bitti.naptınız ben yokken."dedi.milry çok dalgındı ve tekrra söledi:

"heyy miley ben geldimm canım."dedi.miley bir an ona baktı ve duraksadı.çok şaşrımışa benziyordu.jennifer:

"miley noldu canım bi problemmi var neden bu kadar dalgınsın beni dinlemiyor gibisin lee ile aranızda bir şey mi yaşandı anlamadım."dedi.miley jenniferi anlammış gibiydi.suratına ifadesizce bakıyordu.jennifer yeniden:

"noldu miley noldu."dedi tedirgince.onun vereceği cevabı çok merak ediyordu neydi onu bu kadar dalgın yapan.

Jenifer geldiğiinde Miley duygusallığın doruğundaydı.Jennifer'ın söylediklerini anlamıyor ona tedirgin tedirgin bakmaktan başka birşey yapmıyordu.En sonunda Jennifer'ın

"Heyyy Miley"

demesiyle irkildi.Cevap verebilir miydi bilmiyordu ama bir iki kelime söylemek zorundayud.Arkadaşını daha fazla telaşlandırmamın lüzümü yoktu...

"Efendim Jennifer..."

dedi solgun ve bitkin bir şekilde...

jennifer mileyim bu haline çok üzülüyordu yoksa annesiyle ilgilimiydi yoksa o konuyu açtığım için bana hala kızgınmıydı hiç bilmiyordu.bu sorunu ona soracaktı jennifer mileyin ynına gitti ve sordu:

"miley noldu bana anlatırmısın yoksa annenle ilgili konuyu açtığım için bana kızgın mısın o yüzden mi benimle konuşmuyorsun."dedi jennifer.

jennifer bu soruna kendisi neden olmuştu sanki.hala kendinden çok utanıyordu tabiki mileyden de acaba o yüzden mi yoksa başka yüzden mi diyerek mileyin ne sölediğini anlamaya çalışyordu.

"Hayır tatlım seninle uzaktan yakından alakası yok yemin edebilirim...Ama nedenini sorma lütfen...Çok zor durumda kalırım..." dedi.Ona yalvarıyordu denebilirdi...

sonra jennifer:

"tamam canım sen nasıl istersen bir daha bi konu açıpta senin aklını karışmanı istemme canım zordurum da kalmanı istemem."dedi.

jennifer çok korkuyordu.bu sefer de onu üzmezecek bişey yapmak istemiyordu.bu yüzden jennifer:

"tamam."diye kestirip attı.

miley hala çok üzülmüşe benziyordu.ama ona bu konu hakkında bişey sormayacaktı ve sustu.ama jennifer mileyin bu durumuna çok üzülüyordu onu ne zaman görse çok üzgün ve bitkin bi haldeydi.

Miley Jennifer'ın bu olayı anlayışla karşılamasına çok sevinmişti.Ama suratındaki o mehcup ifade silinmedikçe sevinmesi belli olmayacaktı.Jennifer'a döndü ve gülmeye çalıştı zorla olsa da...

"Eee sen ne yaptın canım?

dedi.Sanki hiç birşey olmamış gibi davranması biraz or oluyordu tabii...

"hiç napıyım canım öle işte dersten derse koşuşturuyoruz işte nolsun sonuçta öğrenciyiz dimi."dedi.

"ee sen naptın canım senin nasıl gidiyo okul."dedi konuyu değiştirmeye çalışıyordu.

"Ben de iyiyim..Gerçekten bu aralar çok yoğunum 3. dersler başlamak üzere...Size de bol şans diliyorum.2. dönem yani..."

dedi.Bu sefer gerçekten gülüyordu.Aklındaki herşey yok olmuştu sanki...

miley:

"Ben de iyiyim..Gerçekten bu aralar çok yoğunum 3. dersler başlamak üzere...Size de bol şans diliyorum.2. dönem yani..."dedi.

jennifer:

"sağol miley.inş iyi geçecek."dedi.jennir gitmek zorundaydı bi işi çıkmış ardın mileye dönerek.:

“sonra görüşüz miley.”dedi.mileyde:

“görüşüz canım.”dedi.ve jennifer oradan uzaklaştı.

İstediğin Özel Yetenek?:çatal ağız

Konu: Geri: -Özel Yetenek Alımları- Salı Tem. 15, 2008 5:50 pm

Kabul edilmedi Jennifer..! Miley'le yaptığınız bir Rp'yi kopyalamışsın.. Hem de Miley'in Rp'lerini de kopyalamışsın, uzun gözüksün diye..! Ayrıca yinede yetersiz içinde 1. dille de 3. dille de anlatım var.. Bu nedenle kabul edilmedi..!