-Özel Yetenek Alımları-

Ad: Xaryum
Soyad: Dream
Rp yaşı: 14
Örnek Rp (En az 20 satır):

DreamX Sihir kitaplarını karıştırırken özel yetenekleri gördü. Bunlardan

birini başaracak güç kesinlikle bende vardır dedi ve hızla taramaya

başladı.Gözüne biri takıldı(ANİMAGUS). İşte bu diye haykırdı.

Galiba sesi biraz fazla çıkmıştı. Kütüphane görevlisi hemen yanına geldi.

Kafasına kalın bir kitabı yedikten sonra Xaryum biraz sersemlemişti.

Görevli:

"Kurallar." diye fısıldadı.

İlk kez bi kütüphaneye gelmişti nereden bilsin kuralları. Bir süre görevli

tepesinde dikildi. Sonra da gitti. İyice uzaklaştığını anladıktan sonra

Kitabı tekrar açıp fısıltıyla okumaya başladı. Animagus ve kurt adam

arasındaki farka kadar her yeri en ince ayrıntısıyla okudu. Bir animagus

olması için ne yapması gerektiğinide okuyacaktı ki kütüphane kapanma

saati gelmişti. Sayfayı yırttı ve hızla yatakhaneye gitti. Önce bir hayvan

belirlemesi gerekiyordu ve o belirledi. Anka kuşu olucaktı. Onun için

gerçekten heyecanlı bir andı. Ardından uykuya ve hayallere daldı. Sabah

erken kalktı ve kahvaltı için büyük salonda yerini aldı. Kahvaltıda aklı

hala animagusluktaydı. Sonra hızla bahçeye Mavi Göl'ün yanına gitti.

Göle görüntüsü titrek bir şekilde yansıyordu. Kağıdı çıkardı ve tekrar göz

gezdirdi. Tam o sırada kağıt suya düştü. Tabi hayalleride. Çok

duygulandı. Nasıl olurdu. Gözleri doluyodu ki kır saçlı irice uzun boylu

esmer bir adam yanına geldi. Durumu anlamış gibi görünüyodu. Bir an

"Accio Perşomen" dedi ve kağıt yanına geldi. Birkaç asa hareketi ile

kağıdı kuruladı. Şöyle bir baktı ve "Animagus ha." dedi. Kağıdı burakıp

gitti. dreamX biraz orda kaldı ve kağıdı da alıp gitti. Uzaklaştı, Uzaklaştı.



İstediğin Özel Yetenek?: Animagus
Dönüşmek istediği Hayvan: Anka Kuşu

Ad:jennifer
Soyad:lavigne
Rp yaşı:11
Örnek Rp (En az 20 satır):

Çok güzel ve sıcak bir gündü. Eylül ayının ilk günleriydi. Güneş olabildiğince sıcaktı. Bazen etrafa bakmakta zorlanıyordu. Bir gözümü kapatıp hatta diğer gözümü de kısarak bakıyordu etrafa. Sıcaktan boncuk boncuk terlemişti.O zamanlarda şimdiki gibi imkânlar yoktu. Köy yerinde bir bakkal dükkânı vardı. onlar yaptığımız fındığı orada satar, oradan da kurabiye, horozlu şeker, sakız, çikolata, mantar tabancası ve tabanca mantarı satın alırdı. Dükkâncı (bir tarafı bakkal bir tarafı kahvehane) hem satarken hem de alırken kazanırdı. Bu yüzden büyüklerimiz bu tür alışverişlere çok kızardı. Hatta babası bu konuda çok daha katıydı. Ne de olsa o şehirli sayılırdı. Çünkü o köyden ayrılmış küçük yaşlarında şehre inmiş ve marangoz olarak çalışmıştı. Hatta birçok şehir gezmişti. Değişik diyarlarda dolaşmıştı ve bayağı gurbetlik yaşamıştı. Çevresinde sayılan sevilen itibar gören biriydi. Ailenin en küçük oğlu olmasına rağmen hepsinden önce de evlenmişti. Yani babası erkeklerin en küçüğü olmasına rağmen en erken evlenen olmuştu.

Dolayısıyla jennifer da sülalenin en büyük çocuğu oluyordu. Diğer amca çocukları arasında biraz da kıskanılıyordu. Hele hele jenniferla aynı yaşta olup ancak jenniferden küçük olanlar (bir-iki ay) bayağı kıskançlık içindeydiler. Bu nedenle çok sert ve yargısız infaz meraklısı olan babası tarafından her fırsatta dayak yemmemesi için her türlü şikayette bulunurlardı. Babası da bazen sözlü olarak ve genelde de dayakla uyarılarda bulunurdu. Aslında yediği dayaklarda pek kabahatli sayılmazdı. Ancak bunca şehir gezmişti, onca insan tanımışti çevresinde akıllı geçinen babası sırf onlara yaraşmak için mi dese yoksa cahilliğin verdiği saflıkla mı dese jenniferi her fırsatta döverdi. Hatta onların yaptıkları kabahatlere neden engel olmadı diye onların yerine yine jenniferi döverdi. Yahu jenniferın yaşıtı insanlar jennifer niye ve nasıl engel olasın onlara dese azar işitirdi. Bu durum jenniferda karşı etki yapardı. Eh o dayak atmayı marifet sanır hale gelmişti. jennifer ise nerdeyse alışmıştı. On iki yaşlarında idi. O yaşlarda kim sevmezdi oyun oynamayı. Bilenler bilir 1967’li yıllarda tek eğlence kaynağı sinema idi. Toplumun en seçkininden en yoksuluna kadar her kesimin en başta gelen eğlence kaynağı olan sinemalarda genelde Amerikan ve İtalyan kaynaklı Kovboy filmleri veya gangster filmleri gösterilirdi. Bizlerde çocuk olarak oradaki karakterlere heveslenir onlar gibi oyunlar oynardık. En sevdiğimiz oyuncaklarda tabancalardı. Şimdi de öyle değil mi! Neyse.

Bakkal dükkânında içeri girdi yaptığım fındığı tarttırdı. Bakkal karşılığında ne istediğini sordu. jennifer de “Para isterim.” dedi. Ancak Bakkal Ahmet amca “kızım ne yapacaksın parayı.” Dedi. Sanki jennifer de ayıp bir şey yapıyormuş gibi utandı. Çünkü fındık veya yumurta satıp karşılında para alan pek olmazdı. Zaten diğer arkadaşları sattıkları fındığı öteberiye çoktan öteberiye çevirmişlerdi. Kimi çikolata kimi sakız kimi mantar kimi kurabiye almıştı. Hepsi de çok mutlu görünüyorlardı oysa asıl mutlu olan Bakkal Ahmet amca idi. Öyle ya hem alırken hem de satarken kazanıyordu. jennifer aç olduğu için sarı kurabiyelerden üç dört tane aldı. Bir mantar tabancası ve bir kutu da mantar almıştı. Paradan üste bir şeyler kalmıştı.

Evimizin bulunduğu sırt ile dükkânın olduğu yer arasında. on-onbeş dakikalık bir mesafe vardı. Karadeniz yöresini bilenler iyi bilir ki yörede düz arazi pek azdır. Genelde sırtlardan ve vadilerden oluşan bir coğrafi yapı vardır. Bu sırtlar denize doğru uzanırlar ve kıyılarda biterler. Genellikle çok ağaçlıklı bölgedir. Kıran dediğimiz bayır ama otla veya dikenlerle kaplı alanlar vardır ki buralar oyun için pek uygun değildirler. Zaten buralarda hayvanlar otlatılırdı. Kimileri de çayır yapmak için nadas bırakırdı. Ancak sırt dediğimiz her iki yamacın birleştiği yerler vardır. Buralarda oyun oynamak için uygun yerler bulunurdu. Pek geniş olmayan tam da düz olmayan ama evlerden uzakça yerlerdi buralar.

Evlere yakın olmamasını daha özgür olabilmek için isterdi. Zira köylük yerlerde daima insana ihtiyaç bulunurdu. İşte aldıklarımızı bu sırtta tüketip sonra oyun oynamaya başlardı. Bende kurabiyelerini afiyetle yedikten sonra diğer arkadaşlarla oyun oynamaya koyuldu. Mantarlarını tüketmesi gerekirdi. Yoksa onlarla yakalanırsam vay geldi başıma.

Vakit bir hayli geç olmuştu. Nerede ise hava kararmak üzereydi. Daha fazla geç kalmadan eve gitmeliydi. Yoksa iyi bir azar işitebilirdi. Belki de kötek vardı. Neyse acele ile vardı kendi evileri yoktu. Dedesinin ikinci karısını aldıklarından sonra yarısı topraktan aşağıda olarak bir oda bir yer evi olarak yaptırdığı salaş yıkılmaya yüz tutmuş bir evde oturuyorlardı.. Asıl dede evinde ki Bu evin aslı Ermenilerden kalma idi ve halasının dikkatsizliği sonucunda yanmıştı. Çok zaman sefillik çektikten sonra babasının aklı ve gücü yettiğinde kendisi ve halalarının gayreti ile yangından geri kalan duvarların üzerine tek katlı olarak yeniden yapılmıştı. Bazen halaları da karşıdaki dağı gösterip (ki oraya “Argula”, derlerdi ve kocaman ağaçlarla kaplı büyük bir dağdı) “Bak ta şu tepelerden kereste çekerdik.” diye anlatırlardı. İçinden dikkat etseydiniz de güzelim evi yakmasaydınız oh olmuş diye geçirirdi..

Gerçi bu evde bir tek köye yazlığa çıktığınızda kalırdı. Ama ne olursa olsun doğru dürüst bir eviniz yoktu. Bu nedenle de köye gitmeyi hiç istemezdi. Bir de şehirde daha özgürdü ve çevresinde daha candan arkadaşları vardı. Dedi ya akraba çocuklarıyla pek sevişmezdi. Ama yine de mecburdu. Bu salaş evin karataş duvarları dökülmeye başlamıştı. Bu nedenle içinde oyuklar oluşmuştu.Oda mantar tabancamı bu kovuklardan birine soktu ve önene de yine duvardan dökülmüş taşlardan birini tıkadı. Artık babasıda sakladığına emindi. Babam şehirde çalıştığı için eve akşamdan geliyordu. O akşamda köyün minibüsü ile gelmişti. Geldiğinde doğrudan eve gelmemiş amcamlara uğramıştı. Pek sevmediği için o taraflara gitmezdi.



Hava iyice kararmıştı ki babasının gürlemesini duydu. “-Ulan nerdesin, çabuk buraya gel.” jennifer da kime kızıp bağırdığını anlamadığından pek aldırış etmedi. Ancak bu sefer sesi daha yakından ve daha sert geliyordu. Anladı ki bütün öfkesi ve tüm bu bağırtıları jenniferaydı. Birden dizlerinin bağı çözüldü. jennifer şimdi ne yapacaktım. Ne olmuştu da bu adam bu kadar kızmıştı. Aradan bir iki saniye geçmişti ki babasının ateş saçan gözleri ile karşılaşmıştı. Aman yarabbim şimdi ne yapacaktı, nasıl nereye kaçacaktı. O karşında “Çabuk yanıma gel.” diye gürlüyordu. jennifer ise korkusundan tir tir titriyordu. Kaçsa nasıl, nereye kadar kaçacaktı. Sonra neden bu kadar kızdığını da anlamamıştı ki. O orada annesinin sesi duyuldu. “Ne oldu akraba niye bağırıyorsun.” Diye sordu babasına. Annesiyle babası hala-dayı çocukları olduğu için ona Akraba diye hitap ederdi. Babası ise annesini duymamıştı bile. Buradan da anladı ki iş sandığından bile ciddiydi. Ne yapabilirdi. Annesi sorusunu tekrarlayınca “ O bilir kabahatini.” Dedi. jenniferda “Nedir, ne yapmışım ?” diye yarı ağlamaklı sordu. “Çabuk getir onu bana.” Dedi. Ben ise neyi istediğini anlamamıştı. Öyle ya ne istiyordu bu adam diye geçti içimden. O ise bir iki küfür patlattıktan sonra.”Nereye sakladın o tabancayı” diye sordu. Annesi araya girdi ve “ Herif ne tabancası ben onda tabanca falan görmedim. Nerden çıkarıyorsun tabancayı.” Dedi. jennifer olayı anlamıştı. Birisi onu ispiyonlamıştı. Ama kim ? jennifer bir iki inkârdan sonra korkudan tabancayı sakladığı yerden aldı ve babasına getirdi.

O ise savaş kazanmış kumandan edasıyla “Bak karı ben sana demedim mi al işte oğlunun marifeti.” Dedi. “Ver onu bana.” Deyip tabancayı hışımla elimden aldı. Bir eli ile aniden kulağına yapıştı. Ama ne yapışma sanki kulağını koparıyordu. Bir yandan da “Bununla millete ateş ediyormuşsun ha.” Diyordu. jennifer ne kadar itiraz ediyorsa da fayda etmiyordu. Annesi ne kadar uğraştıysa da beni elinden kurtaramamıştı. Sonra elindeki tabanca ile kafasına vurmaya başladı. Bilenleriniz vardır. O zaman kalın sacdan presleme yolu ile yapılmıştı o tabancalar. Yani kalın ve sağlamdılar. Öyle kolay kolay kırılır veya dağılır bir şey değillerdi. Birazdan kafasından kanlar akmaya başlamıştı. Her vuruşunda değişik bir yerinde kan çıkıyordu. Elindeki tabanca parçalanıncaya kadar vurdu. Etraftan bunca bağırtıyı duyanlar toplanmıştı. Bu durumumu gören annesi ise hüngür hüngür ağlamaya başlamıştı. Kadıncağızın elinden bir şey gelmiyordu. Çaresizlik içinde kıvranıyordu. Bir yandan da gelenler ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Bir insanda bu kadar kin bu kadar hainlik olabileceği, akıl almaz bir şeydi. Bu arada bayılmıştı. Gözlerini açtığında annesinin ona sıkıca sarılmış ve hüngür hüngür ağladığını gördü. Daha tam ayılmamıştı.Üstü başı kanlar içindeydi. Bir taraftan da kafasına bir şeyler sardıklarını gördü ama. Kan onları da geçip sızıyordu. Bu kadar kızgınlığın bu kadar hırsın sebebi neydi.

jennifer ı bu kadar haksız ve sebepsiz yere öldürürcesine dövmek nedendi. Hala anlamamıştı. Fakat içinde babasına karşı bir kin bir hırs oluşmuştu. Öyle ya daha ne olduğunu tam anlamadan neden bu hale getirilmişti.Kulakları uğulduyor. Kafasının üst tarafı müthiş ağrıyordu. Kalabalığın uğultusu ağlama sesleri gidip gelen bayılır gibi olmasının hepsi iç içeydi. Gördüğü kadarıyla babası o kalabalıktan uzaklaşmıştı. jenniferin ise hıçkırıkları kesilmek bilmiyordu. Aradan epey bir zaman geçti. Annesi bu arada birilerine bağırmaya başladı. Onlara “ Defolun buradan. Bu çocuğu siz bu hale getirttiniz. İşte marifetiniz görün de sevinin”. Diyordu. jenniferı o kalabalıktan alıp neredeyse sürüyerek eve soktu. Önce kanlanmış olan üstünü değiştirdi. Sonra sıtma nöbetine tutulmuş gibi titrediğinden ve ağladığından. Kucağına alarak tekrar sakinleştirmeye çalıştı. Aradan epey bir zaman geçmişti. Biraz kendisine geldiğinde annesinee neler olduğunu sordu. Annesi ise oğlum bu yengenlerin b.k yemesi. Güya sen onların folunda (tavukların yumurtladığı yer) yumurta çalmışsın gidip tükanda (dükkânda) satmışsın. Sonra tabanca almışsın bu tabanca ile de onların çokuklarının üzerine yüzlerine ateş etmişsin.” Dedi. Oysa bu anlattıklarının hiç biriyle ilgim yoktu.



Tabanca aldığı doğruydu. Ama ne yumurta çalarak bu tabancayı almıştı, ne de onların çocukları ile oynamıştı. Hele hele üzerlerine ateş etmek akıl alacak bir şey değildi. Bu iş onu derinden yaralamıştı. Nasıl kızmışıtı nasıl öfke seline dönmüşütü. Bir görseniz şaşırırdınız. O hırsla annesinin yanından fırladı “Nerde o adam .” diye sordu. Annesi “Gel oğlum otur, sonra arasın bak hala başın kanıyor, bayılacaksın.” Diye jenniferi sakinleştirmeye çalışıyordu. Oysa ok yaydan fırlamıştı bir kere. Artık geri dönemezdi. O kapı bu kapı babasını aramaya koyuldu. En büyük amcaların evinden sesi geliyordu. Büyük amcam kendinse kızıp nasihatte bulunuyordu. O ise güya jenniferı kendisine yalan söylememe kızmıştı. “Nasıl bana yalan söyler.” Diye öfkelenmişti. Bu sırada içeriye bir hışımla daldı. Duyduğu en son sözlerinin üzerine “Sana kim yalan söylemiş. Diye bağırdı. Ha bu arada küfür ettiğini de söyleyenler var. Ama jennifer hatırlamıyordu. Ömründe ilk defa babasına karşı böylesine öfkeli bu kadar bir karşı duruş içerisindeydi. Bu arada annesi de arkasından yetişmiş olanları anlamaya çalışıyordu. jennifer ise ağlamaklı bir seslen “Sen bana neden sormadın ne olduğunu. Ben kimin folundan yumurta çalmışım?
Kim söyledi sana bunları. jennifer hangisine tabanca patlatmıştı. “Bu arada benden beş yaş küçük erkek kardeşim de odaya girmişti. O da araya girerek. Yok baba abim bizlerle değildi Kendisi ganzilis yaptı buralarda hiç oynamadı Sırtta idi bütün gün. Diğerleri bizimleydi. Ben şahidim.” Dedi. Her nedense babası erkek kardeşinin sözlerine güvenirdi. Neden olduğunu bilmem ama sanki ondan daha çok hoşnuttu. Onu daha çok severdi veya bana öyle gelirdi. Ama o karşı bile dursa ona bir şey demezdi. Annem bir yandan, kardeşim bir yandan amcasının bir yandan babasına bana karşı yapılan haksızlığı anlatmaya çabalıyorlardı. jennifer ise kin ve nefret dolu bakışlarla“Be salak adam anlamadan dinlemeden beni bu hale neden soktun.” Diye içinden geçiriyordu.
Belki babası yaptığı haksızlığı anlamıştı. Yaptığının yanlışlığını geçte olsa fark etmişti. Ama hala “Bana neden yalan söyledi.” Deyip duruyordu. Annesi ise “Sana kimse yalan söylemedi. Asıl sana yalan söyleyenler başkaları. Bu çocuk ne yumurta çalıp sattı ne de birinin çocuğuna ateş etti. Kim yalan söylediyse çıksın ortaya.” Dedi. Babası olayın doğruluğunu kontrol etmek için Bakkal Ahmet amcaya sormuştu, diğer arkadaşlarından da jenniferin suçsuz olduğunu doğrulamıştı. O olaydan sonra annesi babasıylala günlerce konuşmadı. Sadece babasıyla değil eltileriyle de konuşmadı.

Hatta eve yaklaşan kuzenlerinin bazısına ki özellikle büyük olanlara kızıp evden kovuyordu. Çünkü bu haksız ispiyonu onların yaptığını biliyordu. jennifer ise günlerce evden çıkmamıştı. Babasının yüzüne bile bakmıyordu. Kendisine bu yalanı söyleyenin kim olduğunu öğrenememişti. Ancak babasın ona bakışları daha değişmişti. Yaptığı hatanın farkındaydı. Yüzünde merhamet ve acıma görünüyordu. “Ben nasıl bu hatayı yaptı. Çocuğu önce dinlemeliydim.” Diye amcama serzenişte bulunduğunu annesi duymuştu. Ancak bir kere olsun beni ne teselli etmişti nede yaptığı hatadan dolayı özür dilemişti. Bu yaşında hala o günü unutması mümkün değildi. Ne zaman yumurta görse o olay gözümün önüne gelir. Hele hele birisi ona al şu fındığı sat dese yok satamam der çünkü o yediği dayağın acısını iliklerinde hisseder. O olayın içimde açtığı yara kapanmak bilmiyordu

İstediğin Özel Yetenek?: ÇATAL AĞIZ

OUT:İNŞ BU DOĞRU OLMUŞTUR.

Ad: James Dreamx
Soyad: Potter
Rp yaşı: 11
Örnek Rp (En az 20 satır):
James boş bir sokakta etraftaki sesleri dinliyordu. Çarpışma seslerinin geldiği yere doğru ilerledi. Asasını sımsıkı kavramıştı. Ya hep ya hiç dercesine arkadaşını öldüren ölüm yiyenin karşısına geçti ve;
"Sersemlet" diye haykırdı. Büyü ölüm yiyeni tam gözünden vurdu. Ölüm yiyen yere kapaklandı.
O sırada kaçmakta olan iki ölüm yiyeni gördü ve arkalarından koştu. Biri durup asasını ona doğrulttu. Diğeri dar ve yağmur suları ile dolu kıvrımlı sokakta kaçmaya devam etti. Duran ölüm yiyen hemen bağırdı;
"Avada Kadavra" ölüm yiyenin asasından çıkan yeşil ışık demeti onun yanından geçti. Belkide ilk kez ölüme bu kadar yaklaşmıştı. Tüm sokakta yankılanan sesi ile bağırdı;
"Expeliarmus." büyü ölüm yiyene çarpmış ve yüzü maskeli ölüm yiyenin asası elinden fırladı. James hiç beklemeden bir daha bağırdı;
"Avada Kadavra" ölüm yiyen artık yerdeydi ve beyaz perdenin arkasına geçmişti.

Hiç vakit kaybetmeden diğer ölüm yiyeni aramaya başladı. Kısa sürede ölüm yiyenin bir kutu arkasına saklandığını farketti. Asasını kutuya doğrulttu ve bağırdı;
"Bombarda Maksima" Büyük bir patlama ve kutu param parça oldu.
Ölüm yiyenin artık kaçacak yeri kalmamıştı. Savaşmaktan başka çaresi yoktu. Asasını aldı ve bağırdı aciz ölüm yiyen;
"Experliarmus" James hızlı düşündü ve büyüyü savuşturmak için bağırdı;
"Protego" dedi ve büyü geri tepti. Ölüm yiyenin yanından geçti. James artık bitirmek istedi ve asasını kaldırıp;
"Crucio" diye haykırdı. Ölüm yiyen yerde acı çekmeye başladı. James daha fazla acı çektirmek istemedi ve;
"Avada Kadavra" dedi. Hemen akabinde yeşil ışık ölüm yiyeni vurdu.

James arkadaşlarının sağ olup olmadığını öğrenmek istiyordu. Hızla onların olduğu sokağa ilerledi ve etrafa bakındı. Savaşanların arasında arkadaşlarını göremeyince bu sefer gözleri çaresizce düzensi asfaltlanmış yolun üstünü taradı. Ordaydılar... Yerdeydiler.... Arkadaşları ölmüştü, bu nasıl olurdu? Arkadaşlarının öcünü alması gerekiyordu. Karşısına bir ölüm yiyeni aldı ve bağırdı;
"Crucio" Hem asasını ölüm yiyenden ayırmıyor hemde soruyordu;
"Arkadaşlarımı kim öldürdü?" Ölüm yiyen eliyle yüzü maskeli siyah cüppe ve siyah kukuletalı esmer uzun boylu birini gösterdi. James ölüm yiyeni buraktı ve hemen oraya koştu. Ölüm yiyeni karşısına aldı ve nefretle bağırdı;
"Sectumsempra" Adamın göğsünde derin bir bıçak yarası oluştu ve oluk oluk kan akıyordu. James onu acı çektirerek öldürme niyetindeydi. Asasını bıçak yarasına yaklaştırdı ve bağırdı;
"Crucio" Adam yerde kıvranıyor ve birşeyler söylemeye çalışıyordu ama James onu dinlemiyordu.

Bir anda bir ses duyuldu;
"Avada Kadavra" James yere kapaklandı. Bu onun sonu olmuştu arkadaşlarıyla oda ölmüştü. Yemin etmişlerdi birbirlerini asla yalnız burakmıycaklardı ve ölüm bile onları ayıramadı...
---------------------------------------------------------------------------------------------------
İstediğin Özel Yetenek?: Animagıs
Gönüşmek istediğiniz hayvan: Anka Kuşu

RP Out: Umarım bu olmuştur.

Tüh! rp'de alıntı var diye metamorfagus olamadım,halbuki burda bi çok rp örneğim de var ...

Ad:Ian Mark
Soyad:Somerhalder
Rp yaşı:21
Örnek Rp (En az 20 satır):sitede bvar bir sürü copy paste yapmıyım dedim ..
İstediğin Özel Yetenek?:Kurt adam

Ad:Bastien Nicolas
Soyad:Andrews
Rp yaşı:36
Örnek Rp :Kurucu Adminleerinden biri olduğum --'de yaptığım bir rp
i]James ve Sirius yeni ayrılmışlardı.James resmen yıkılmıştı.Yarını 4 gözle bekliyordu.Abisinin suratına okkalı bir tükürük fırlatacaktı.Acaba ona ne anlatacaktı.Kesin işte bana güvenmiyorlardı işte saygılı olmuyorlardı gibi saçmalıklardı.Gerçi doğruydu ama evden kaçarken James’e söyleseydi belkide James bu kadar sinirlenmeyebilirdi.Ama iş işten geçmişti bile.Bugünkü dersler bittikden sonra gerisi kolaydı zaten.Gerçi gece uyuyabileceğini hiç sanmıyordu ama olsun.Sonuçta deneyecekti.Sirius James’i yatağına götürdüğünden beri James yatıyordu.James hemen kalkıp KSKS kitabını,parşömenini ve tüy kalemini alıp dersliğin yoluna koyuldu.James giderken her yere dikkatle bakıyordu.En son bir Slytherin'li çocuğa laf atmıştı.Bu onu çok eğlendiriyordu aslında...Her şeyi dikkatle inceliyordu.Hatta bir portreden fırça bile yemişti.Tabi en eğlencelisi Nicolas Flamel portresiyle geyik yapmaktı.James portrelerle konuşmayı şimdiden hobi edinmişti…

Nicolas Flamel portresi ona tehditler savururken o kıkırdayrak yürüyordu.Karşısına Peeves çıkmıştı.Şimdiden arkadaş olmuşlardı bile…”Hey Peeve!Eziktherinlilerle dalga geçmeye ne dersin!” dedi gülerek.Peeves umursamadan yoluna devam etti.James yürürken onun taklidini yaptı.Yanındaki birkaç Slytherin’li onunla dalga geçtiler.James hemen lafı yapıştırdı.”Yaa işte sizde dışarıdan böyle görünüyorsunuz.Anladınız mı bize ne kadar zarar verdiğinizi!” dedi kahkahalarla.Hogwarts acayip zevkliydi.Eğer Dobry burada olsaydı ikisi Hogwarts’ın altını üstüne getirirlerdi.James’in en yakın arkadaşının bir ev cini olması dikkat çekiyordu.Gerçi Sirius’uda sevmişti ama Dobry 1 numaraydı.Daha doğrusu ikisi 1.liği paylaşıyordu.Aslında James’in birine bu kadar çabuk ısınması ender görünen bir şeydi ama olmuştu.

Sonunda dersliğin önüne ulaşmışdı James.Hemen en ortanın en arkasına geçti.Kafasını boynuna dayadı ve gözlerini kapadı.Uyukluyordu.Profesör gelmiş ve çoktaan konuşmaya başlamıştı bile.Ama James’in gördüğü rüya her şeye bedeldi.Rüyasında okulun en popüler çocuklarıydı Sirius ile James…James Quidditch takımının başındaydı.Okulda şampiyon olmuşlardı.Sonra James’e büyük quidditch takımlarından teklifler geliyordu.Sonra Sirius ile beraber bi Quidditch takımına giriyorlardı.Yaşlanınca takımın başına geçiyorlardı.James sarışın bir mankenle evleniyordu.Evinin kadını çocuklarının anası oluyordu eşi.Sonunda Sirius’un dürtmesiyle uyandı.”Ne hı hö hüü?!Hee sen misin Sirius!Tamam” dedi uyku sersemliğiyle.Sonra Sirius’un dediklerine gülerek cevap verdi.Sirius’un dediğine göre dersde dik duruyormuş.Evet bi ara ayağa kalktığını hatırlıyordu.Sonunda önüne bir parşömen gelmişti.Hızlıca bir şeyler çiziktirmeye başladı

Ad:James Nicolas
Soyad:Andrews
Aile Öz Geçmiş:Emin olun ailemin geçmişsini öğrenmek istemezsiniz o kadar kötüdür ki bunu ilk duyan kişi crucio laneti yemeiş gibi oldu(bana ailemin küççüken anlattığı bu fakat siz gazete okuyorsanız eminim benden iyi biliyorsunuzdur)
Kan Statüsü:Safkan
Bina: Gryffindor


Sonunda bitirmişti.İkiside yazdıklarını birbirlerine gösterdiler.Gülümseyerek Sirius’un kağıdını incelemeye başladı James.Hemen hemen aynı şeylerdi yazdıkları bu yüzden fazla heyecana gerek yoktu.Ders zevkli geçmiyordu fakat ikiside bu dersden Olağanüstü not almaya yetecek kadar başarılılardı.Dersin konuşma kısmı bitmiş herkes dinliyordu.Profesör muhtemelen ilk ders olduğundan dolayı bu kadar müsamaha göstermişti.En azından James böyle tahmin ediyordu.Herkes büyü yapılacağını duyunca hareketlenmişti.Fakat Sirius ile James sakince etrafı izliyordu.Herkes heyecanla diğerleriyle konuşuyordu.James Sirius’un sözlerine cevap verdi.”Haklısın kardeşim!Ya biz bunun bi büyüsünü bulalım bence ben her ders böyle dayanamam! dedi gülümseyerek.İçeriye tahta maketler girdi.Pek ilgi çekici değillerdi ama tahta maketlere büyü yapmak eğlenceli olabilirdi…

İkiside maketleri incelemeye koyuldular.Sirius yine patavatsızca James’le dalga geçiyordu.James hemen ”Bence Sirius’cum sen kendi kuklanı görünce aynaya bakar gibi olduğun için benimkinide ben zannettin…” dedi göz kırparak.İçin için kahkahalar atıyordu.Sonunda profesör büyüyü yapmıştı.James hızla kalktı kuklanın önüne geçti ve haykırarak asasını profesöre çevirdi.Zaten profesör tam James kuklasının yanındaydı. ”Aaavaaadaaa!Şaka şaka!Expelliarmus! son kısmı söylerken asasını kuklaya çevirmişti.Çok estetik görünüyordu.Asa hareketleri…Defalarca tekrarladı bu hareketi.Asa kuklanın eline hızlı geldiği için James’de bir nebze hızlanmıştı..Hatta en son yaptığında asasını Slytherin’li bir çocuğa çevirerek yaptı.Çocuk ona hışımla döndü.”Pardon kuklama o kadar çok benziyorsun ki seni kuklam zannettim!” dedi kahkahalarla…Sonra derin bir ohh la karışık off çekti ve ikiside kitaplarını toplayıp çıktılar


OUT:Dalga geçtiğim Slytherin’li kişiler ilk yazan slytherinli.son yaptığım kişi ise gönüllü olan…
[/i]
İstediğin Özel Yetenek?:Animagus-Bengal Kaplanı

Mesleğimi seçtim...