-Bakanlık Çalışanı Alımları-

Ad: Mathew Andy
Soyad: Fox
Örnek Rp:
Andy gözlerini açtı karanlık odasında... Gün ışığı onun için bir eziyetti neredeyse... Mell aklından çıkmıyordu... Peki ya annesinin ona söyledikleri? Kafası çok karışıktı... Ne yapacığını ve ne yapması gerektiğini bilmiyordu... Kolundaki karanlık işarete dokundu sessizce. Evet bir kaç yıldır pek acımamıştı. Perdelerden süzülen loş ışık tavan arasındaki odasını aydınlatıyordu. Yavaşça doğruldu. Bacağını burkmuştu evinin boyasını yaparken. Belki büyü ile yapabilirdi fakat o istememişti. Sonucu ise bu olmuştu. Sonsuz bir acı vardı ayağında. Bağırsaydı kim duyardı ki onu? Yalnızdı belki de yalnız olmaya mahkumdu. Biraz sonra mutfağına inecek kahvaltısını yapacak ve bakanlığa gidecekti. Evet yapacağı herşey bundan ibaretti. Hayattan sıkılmıştı artık. Hergün aynıydı. Yavaşça doğruldu ayağa kalkarak. Merdivenleri dayanağa tutunarak indi. Derince esnedi. Mutfaktaki gevreği tabağına döktü ve üzerine süt ekledi. Yavaşça oturarak yemeye başladı. Mell ona hergün güzel bir kahvaltı hazırlardı. Sevgilisini hereyden çok özlemişti. Onun cenazesinde yaşadığı duygular... Gözyaşlarını kalbine akıtmıştı bir süre. Onu herşeyden çok sevmişti bu hayatta... Evlilik planları vardı. Fakat kumdan kale gibi yıkılmıştı hayalleri. Şimdi bir denizde sürükleniyordu... Nereye gideceğini bilemeden. Gevreğini bitirdikten sonra üstünü giyindi. Herzamanki gibi rahat bir şeyler geçirmişti üstüne. Asasını aldı ve bir hışımla bakanlığa cisimlendi.

Bakanlık yine boştu... Bir kaç gündür dolu olduğu görülmemişti zaten. Bürosuna girdi sessizce. Masasında her zaman olduğu gibi gelecek postası, buharı tüten bir kahve ve birkaç kurabiye... Paltosunu yerine astı ve masasına oturdu. Kahvesinden bir yudum aldı ve gelecek postasını açtı. İlk başta Lord'a ve tüm Ölüm Yiyenlere saygısızlık denilebilecek bir yazı vardı. Sinsice gülümsedi. Evet ilk kurbanını bulmuştu. Öldürmek onun hobisiydi. Kurabiyelerinden birini ısırdı. Yerinden kalktı ve paltosunu giyerek evine cisimlendi.

Hangi Bölümü İstiyorsun?: Uluslararası Sihirsel İşbirliği Bölümü

Ad: Doutzen Rose
Soyad: Potter
Örnek Rp:
“Kahretsin!” dedi tıslar gibi bir sesle. Rose şimdi dizindeki morluğu elleriyle ovarak geçirmeye çalışıyordu. Az önce peşini bırakmayan sakarlığını yine göstermiş, düz kaldırımda yürürken düşmüştü. Etrafına bakındı. Tam arkasında birkaç çalılık vardı. Oraya doğru sendeleyerek yürüdü. İyi bir cadı olması işini kolaylaştırmıştı. Birkaç dakika sonra işini bitirmiş olarak çıktı çalılıkların arkasından. Elbette elbisesindeki yırtıkta yok olmuştu.

Şimdi hiçbir şey olmamış gibi yürüyordu caddede. Sarıya kaçan kahverengi saçlarını sallayarak biraz önce bozulan şekli tekrar almasını sağladı.

Yanından geçerken vitrinleri seyretmek, bazen hayvanlara bazen cüppelere bakmam onun en büyük eğlencesiydi. Vitrinleri seyrederken çocuklaşır, kendi kendine söylenirdi. Özellikle cüppelere bakarken yaptığı değerlendirmeler onun eskileri hatırlamasını sağlardı.

2 saat kadar dolaştı vitrinleri. Biraz sersemlemiş gibiydi. Yürürken çok güzel ama bir o kadarda şişman bir bayana çarptı. Elindeki poşetleri yere düşüren ve buna oldukça sinirlenen bayandan koşarak kaçmıştı. Bu kadar sinirlenmesine rağmen ona bir büyü yollamaması bayanın “kofti” olduğu izlenimini veriyordu.

Kahkahalarını tutarak koşması onu çok garip göstermiş olmalı ki arkasından acayip bir şekilde bakanların sayısı artmıştı.
Durup biraz dinlendikten sonra -tekrar normal bir şekilde- yürümeye başlamıştı. Güneş tepesinde parlarken vitrinleri seyretmekten yorulmuş bir halde oturacak bir yer aramaya başladı.
Aklına bir çok yer geliyordu; ama bugün Rose’u mutlu edebilecek tek yer Üç Süpürgeydi. Bu düşünceler aklından geçerken Üç Süpürgenin önüne gelmiş olduğunu fark etti. İçeri girdi, çok fazla kalabalık değildi. Masalara bakmaya başladı. “Hiç tanıdık yokmuş.” diye yeni düşünmüştü ki birden Profesör Dharja Gazellé Grandsbell’i gördü.
Aslında tanışmıyorlardı ama Rose’un ona bir göz aşinalığı vardı. Ani bir kararla oturduğu masaya yöneldi. Onun menziline girince:
“Merhaba, canım. Birini beklemiyorsan oturabilir miyim?”dedi gülümseyerek. Bir saniye sonra konuşmasının çok laubali olduğunu düşünmekten kendini alamadı ama iş işten geçmişti.

Hangi Bölümü İstiyorsun?:
Büyülü Taşımacılık Dairesi

Ad: Samantha Isabella
Soyad:O'Wille


Örnek Rp:
İşte, malikanede abisi ile kavgalı olduğu günlerden biri daha.Ama bu seferki ciddi görünüyordu.Epey bir ağız kavgası yaptıktan sonra, Ryan ona hayli sert bir ''Bumbardie'' yollamıştı.Bu, Avril'in hafifde olsa yaralanmasına yol açmıştı, ama epey canı yanmıştı.İnat ediyordu, Ryan kendisinden özür dileyene kadar odasından dışarıya -tuvalet dışında- adım atmayacaktı.

Yatağının üzerinde, sahte yıldızlarla döşenmiş tavana bakarken öfkeyle bunu düşünüyordu, gözleri dolu doluydu.Sanki, hırsını almak ister gibi sert bir yumruk attı yatağına.Alt dudağını ısırdı, ısırdı, sırf ağlamamak için kanatmayı göze aldı.Fakat ne kadar engel olabildi, o tartışılırdı çünkü göz yaşları yanaklarından birer birer süzülmeye başlamıştı bile
-''Hayır'' dedi kendi kendine öfkeyle.Eliyle sertçe sildi gözündeki damlaları.Güçlü olmak istiyordu, belki böylece kandırabildi kendisini üzülmediğine ve Ryan'ın artık onun umurunda bile olmadığına.Bunu kendine itiraf edemiyordu, ama tamda istediği buydu işte.

Sırtını dikleştirmiş, bakışları bahçeye açılan pencereye yönelmiş bir şekilde oturuyordu.Annesi, ayağında botlar, elinde eldivenler ve üzerinde büyük bir işçi gömleği ile elindeki sümbül soğanlasrını birer birer bahçeye ekmekle meşguldü.O da çok üzülmüştü bu kavgaya, ama elinden gelen, sadece Ryan ile konuşup ikna etmeye çalışmak olmuştu.Ama nafile
-''İnatçı keçi'' diye geçirdi Avril içinden.Gözleri öfkeyle kısılmış, karşıya bakıyordu.Çünkü hakkında kavga ettikleri kız arkadaşı ile kol kola bahçeden içeri giriyordu Ryan.
-''Ah tabi, nispet yapıyorsun değil mi sevgili ağabeyciğim?''
Ryan'ın bakışları, bir Avril'in pencersine, bir de kız arkadaşına yönelmişti.Ah, evet bal gibi açıktı Avril'e göre.Nispet yapıyordu yeni cadı arkadaşıyla.

Bu kız, besbelli eski erkek arkadaşını kıskandırmak için çıkıyordu Ryan ile.Ah, tabi eski erkek arkadaşının çevresinde dolanması buna göstergeydi.Ama Ryan'ın algıları, bunu anlamayacak kadar kapalıydı.Avril biraz daha yaklaştı pencereye doğru.Ne yapacağını gayet iyi biliyordu
-''Rictusempra!''
Bu büyüyü yolladıktan sonra yaptığı tek şey, içinden:
-''Tanrım, ne olur kımıldamasın!'' diyerek dua etmek oldu.Kız kımıldarsa, büyünün isabet edememe olasılığı hayli yüksekti çünkü
-''Ah, oley''
Kızın çın çın öten kahkahaları, bütün evin içinde duyulmaya başladığı an, Avril'in yaptığı tek şey, asasını fırlatıp eski yerine dönmek oldu.Asa, hafif bir çıt sesi ile yere düşmüştü.
Sonra yapması gereken, yüzüne hayret dolu bir ifade verip aşağıya bakmak olmuştu.Ne kadar iyi yapabilmişti, emin değildi.Çünkü kıza karşı laneti yaptıktan sonra Ryan soluğu odada almıştı:
-''Ne yaptığını sanıyorsun sen?''
-''Ne yapmışım ki?''
-''Bilmiyor numarası yapma''
-''Gerçekten bilmiyorum.Kız arkadaşın niye gülüyordu? ''
Ryan bir an durakladı.Sinsi sinsi gülümsemesi yavaş yavaş bütün yüzüne yayıldı:
-''Anlaşılan birisi Rictusempra denedi.Avril, senin yaptığını biliyorum''.
Avril, durakadı.Çocukluk mu yapmıştı acaba?
-''Çık odamdan''
-''Ne?''
-''Duydun.Ben sana küsüm.Defol git''
Avril bunları sakin, hatta düz denebilecek bir ses tonuyla söylüyordu.Karşısında, muggle kıyafetleriyle duran sarışın ağabeyine odaklandı.Her kız onu sevebilirdi.Ama, Avril yine çocukça bir inat uğruna bunu mahvediyordu galiba.Hep öyle olmamışmıydı, yakınlarını korumak isterken çocukça bir inada bürünmemişmiydi?
-''Evet, Rictusempra'yı ben yolladım Ryan''
Avril'in sözüne uyup gitmekte olan Ryan, tam kapı eşiğinde duraladı.Bakışları geriye dönmüştü, sanki biraz da hüzünlü bakar gibiydi:
-''Niye, Avi?''
Boğazına bir şeyler düğümlenmişti Avril'in.Gözleri yine dolmuştu.Sesinin çatlayacağını anlayıp yutkundu.Gözleri kapalı bir şekilde:
-''Çünkü bana nispet yaptığını düşündüm.Kan beynime fırladı.O kızın seni aldattığını düşünüyordum, sırf seni korumak için düşüncelerimi söylemiştim.Ama sen bana çok kötü karşı çıkıp beni yaralamıştın-
Sağ elindeki derin kesiği öne çıkarttı.Gözleri hala kapalı, tahtaya çıkıp da söyleyeceklerini anımsamaya çalışan bir öğrenciydi sanki...
-şimdide nispet yapıyordun.Öfkelendim ve bir çocuk gibi bu yola baş vurdum.Çünkü sen benden özür dilemek yerine onu getirmiştin, yani onu seçmiştin.Davranışlarımda bir art niyet aradın, değil mi Ryan?''

Göz kapaklarını kaldırmış, boncuk boncuk ona bakıyordu şimdi.Ryan bir kaç adım yaklaşmıştı, ellerini uzattı ve sevecen bir şekilde Avril'in çenesine dokundu:
-''Hayır, ben...
-''Yalan söyleme Ryan''
Çenesini bir silkinişte onun elinden kurtarmıştı
''Yalan söyleme.Yoksa neden öfkelenesin ki, değil mi?
Yana çevirdiği gözlerinden, pıtır pıtır göz yaşları gelmeye başlamıştı tekrardan.Yatağındaki çöküşten, Ryan'ın oturduğunu anladı.Tekrar gözlerini kapattı.Elleriyle hiç durmadan nevresimlerle oynuyor, onları buruşturuyordu.Aklında ise tamamen şu soru vardı:
-''Niye, niye? Suç bende, değil mi?''
Ryan'ın eli, saçlarını okşuyordu.
-''Tamam, tamam.Sen haklısın.Öyle davranmamalıydım sana karşı.Benim küçük kız kardeşim ne gibi bir art niyetle dolu olabilir ki? Ama işte, o an bu aklımda değildi.Affet beni sarışın!''
Yalnız kaldıkları anlarda, birbirlerine ''Sarışın'' diye hitap ederlerdi.Zaten Avril bunu bekliyordu:
-''Affet beni sarışın!''

Out:Bu başka bir rp olduğu için adım farklı



Hangi Bölümü İstiyorsun?:
Sihirsel yaptırım dairesi

Charlie Bernard Monaghan

- Örnek Rp -

Herkesin sinirini bozmuş ve eğlencenin içine etmiş olan korkunç bir ses geliyordu. Hufflepufflı kız sanki bir lidermiş gibi etrafına emirler yağdırıyordu. Bu hoşnutsuzlukla beraber avaz avaz bağırması da cabasıydı. Ne gerek vardı bu kadar acelenin, telaşın... Son derece mantıksız ve akılsız bir davranıştı. O anda Charlie kızın yanına gidip bu lafları söyleme gereği duydu fakat kendi ismini de duymuştu sanki. Aniden kocaman olmuş gözleri şaşkın şaşkın arkadaşlarını süzüyordu. Bir kıza bir arkadaşlarına bakıyordu. James'e dönüp : ''O kız bizim ismimizi mi söyledi?'' diye sordu bunun gerçek olmaması dileğiyle. Böyle bir kızın emirleriyle çalışmak hiç hoş olmazdı. James'in kafasını evet şeklinde sallamasıyla Charlie'nin bütün hayalleri suya düştü. Akabinde kızı çok sinirli ve pis bir şekilde süzmeye başladı. Kızın dikkatini çekmiş olmalıydı ki o da kendisine öyle bakıyordu. Gözlerini iyice kısarak kaşlarını çatmaya başlayan Charlie hafiften rezil olacağını hissederek ayağa kalkarak hiç istemediği işi yapmaya yürüdü isteksizce.

Aslında çok severdi süslemeyi fakat böyle sinir bir kızın liderliği altında iş yapmak amelelik gibi geliyordu Charlie'ye. ''Burada özgürlük olmalı, bağımlılık değil!'' Bunu düşünüyordu fakat haksız olduğunu da çok iyi biliyordu. Sadece bir anlık sinirle çok mantıksızca düşünceler istila etmişti beyninin dört bir yanını. Bu istilacıların nedeni ve lideri de kesinlikle şu bağırmalardan duyulduğu kadarıyla Eva adındaki Hufflepuff'lı kızdı. Elinden geldiğince kafasındaki sinirleri yatıştırmak istercesine büyük bir çaba sarfederek öndeki kutulardan birisini sırtladı. Fakat hafif olduğunu anlayınca bırakıp, kucağına aldı. Tabii ki hafif olacaktı. O kızın dediği kadarıyla içinde süsler vardı. ''Birkaç süs ne kadar ağır olabilirdi ki zaten?'' Daha sonra James'in kendisine biraz duralım demesi üzerine bekledi Charlie. İçinden James'e ve Severus'a şükrediyordu. İşin tek eğlenceli tarafı arkadaşlarıyla ortak bir iş yapmalarıydı zaten. Yoksa bu kıza katlanılmazdı. Tam Charlie yeniden kucağına alacaktı ki kutyu James'in yanlarından uçtuğunu farketti şok bir ifadeyle. Sinir kız James'e yeni bir emir vermiş bunun üzerine James de gitmişti. Charlie'nin yatışan sinirleri yeniden gerildi fakat Severus'un tesellisiyle biraz dindiler. Üzgünlüğün ve sinirin hat safhada olduğu bir kafayla yeniden taşımaya başladı kutuları.

Sonunda tüm kutular bitmişti. Şimdi sıra içindeki rengarenk, güzelim süsleri açıp etrafa dolamaya gelmişti. Ardından geniş, diğerlerine oranla daha ağır bir kutuyu büyük bir itinayla açtı. İçindeki süsler göz kamaştırıyordu. Rengarenk püsküllü süslerden tut parıltılı küçük top şeklindekilere kadar her türlü süs vardı. İçlerinden birkaçını alarak duvarlara asmaya başladı. Çoğu masa hazır görünüyordu zaten. Beklemeye de hiç gelemezdi. Birkaç tane daha almalayım diye düşünürken elinde sert birşeylerin battığını gördü. Bunlar biblolar ve tütsülerdi. Çoğunun ucu çok sivriydi bu yüzden elinin kanamadığına dua etti Charlie. ''Ah kahrolası!'' Evet, beklenmedik sonuç gelmiş, ucu sivri olan -daha doğrusu burnu sivri olan- bir biblo Charlie'nin elini biraz kesmişti. Her ne kadar acısa da bunu umursamadı Charlie. ''Az sonra geçecektir nasılsa...'' Süsleri asmaya devam ediyordu ta ki bir kan damlası güzelim süsün üzerine düşünceye kadar. ''Nerven! Nieder mit!! Teufel!! ...!'' Charlie ağzından çıkanlara inanamadı. Şaşkın şaşkın kalakaldı bir süre. Fakat salonda bir tek Charlie'nin Almanca bilmesi onu mutlu etti. Ya Joshua? Onu aradı gözleri. O biliyordu çünkü. Fakat onun da kendisinden çok uzakta olduğunu anlayınca derin bir nefes verdi.

Kanayan elini diğer eliyle bastırdı Charlie. Kimseye de belli etmiyordu. O anda gözüne çarpan kalın, su dolu bir bardağı kanamış kadar olan eline alarak, yaralı elinin üstüne döktü. Biraz dinmişti fakat şükür ki yara derin ve büyük değildi. Küçük bir sıyrık olduğu için önemsenmeyecek bir şeydi. Etrafına baktı. Kimse farketmemişti kanadığını. Daha sonra da bibloya baktı onun zarar görmemiş olmasını dileyerek. Evet, ona da zarar gelmemişti. ''Bu iyi.'' Aniden gelmiş bir telaş ve aceleyle süslemeye devam etti Charlie.
____

Sihirli Yaratıkların Düzenlenmesi ve Denetimi Dairesi Başkanı olmak istiyorum.

Neden olmuyor ki?

Ad: James Dean
Soyad: Grant
Hangi Bölümü İstiyorsun?: Uluslararası Sihirsel İşbirliği Dairesi
Örnek Rp:


Hayat , güneşin doğmasıyla yeniden göz kırptı Walker Malikanesine . Erken kalkmayı kendine alışkanlık edinmiş Paul , yatak odasında açık kalmış perdeden sızan güneş ışığının yüzüne çarpmasıyla , gözlerini yeni bir gün için yeniden araladı . Gözlerini açmasıyla bir haftadır içinin bir hoş olmasını sağlayan , o muhteşem manzara karşıladı onu . Keira her haliyle baş döndürücü güzellikteydi onun için . Şimdi tam karşısında uyurken de tıpkı melekler kadar güzeldi ...

Hiç kıpırdamadan Keira'nın o güzel yüzünü seyredip , düzenli nefes alıp verişlerini dinledi Paul rahat yatağında . Nekadarda güzeldi ... ' Birde aşkın evlendikten sonra bittiğini söylerler . ' diye içinden geçirmeden edemedi o an . Bu onun için koca bir yalandı . O , Keira'ya her saniye daha çok bağlanıp ; aşkının daha da büyüdüğünü hissdeyordu çünkü . Bir süre gözlerini bu güzellikten mahrum etmeyip , ona doya doya baktıktan sonra , elinden geldiğince yatağı sarsmamaya çalışarak , yavaşça yattığı yerden doğrulup , yine elinden geldiğince yavaşça yataktan kalktı . Hemen hızlıca ilerleyip prdeden sızan ışığın Keira'yı da rahatsız etmemesi için , pencereyi tamamen kapatacak şekilde , sertçe çekiştirdi perdeyi . Sonra hemen dolabına yönelip içinden kar beyazı havlusunu alarak , yine her sabah yaptığı gibi banyonun yolunu tuttu ...

Herşey dünün kopyasıymışcasına gelişiyordu Paul için . Sabh erkenden kalkmış , duşunu almış , günlük giysilerini üzerine geçirmiş ve dün hatta önceki gün de yaptığı gibi , sabahları güneş ışınlarının ulaşamadığı , malikanenin ön tarafına bakan pencerenin önündeki rahat koltuğuna kurulmuş , bugünkü planlarını düşünüyordu yine . Şimdi planlarını gözden geçirince , bugünün dünden çok farklı bir gün olacağı anında dank etti zihninde . Bugün için Keira'ya bir sürpriz hazırlamıştı . Yapacağı sürprizi hayal ettikçe , kendi kendine sırıttığını hissedebiliyordu şimdi . İşte aşk böyle bişey olmalıydı . Sadece oturup , sevgili hakkında boş hayaller kurmak , mutlu olması için yetiyorda artıyordu bile aşık in sanın .

Bir süre sonra mutlu hayallerinden sıyrılıp , sessiz odaya kaydırdı gözlerini . Oda kendini bildi bileli aynıydı sanki . Evlendikten sonra da , Keira ile zevkleri uyuştuğundan , puk bir değişim olmamıştı sade dekore edilmiş odada . Göze çarpan iki farklılık vardı şimdi ... Biri Keira için yaptırdıkları , kendisininkinin tıpatıp aynısı olan giysi dolabı , biri de kadınların vazgeçilmezi olan , süslenip , aynada kendilerine doyumsuzca baktıkları , üzerinde çeşit çeşit makyaj malzemeleri olan aynalı bir masa ... Şimdi bakışlarını tam yatağa doğru kaydırmuştı ki Keira'nın kıpırdandığını , yavaşça gözlerini araladığını farketti . Sevinçle yerinden kalkıp yatağa yaklaşarak dinç bir sesle , şimdi ona bakıp gülümseyen karısına seslendi .

'' Günaydın aşkım ! ''

'' Günaydın canım ! ''

'' Yaine erkencisin ? ''

'' Geç kalkıp seni uyurken seyretme zevkinden mahrum mu kalayım yani ? ''

İkiside birbirlerine bakarak bir süre gülüştüler . Keira yataktan kalkıp Paul'un yanağına bir öpücük kondurduktan sonra , uykudan yeni kalkmış olmanın verdiği uyuşuklukla banyoya doğru , Paul de yeniden pencere kenarındaki rahat koltuğuna doğru hareketlendi . Yeni bir gün başlıyordu ; hemde sürprizlerle dolu bir gün ....

8. Kat - Büyülü Taşımacılık Dairesi

5. Kat - Sihirli Kazalar Dairesi

2. Kat - Muggle Eşyalarının Kötüye Kullanımı Dairesi



Öhöm xD